Sonra gördüm bir melek, oturmuÅŸ kürsüsünde.
Üzüntülü ve gamlı bir hal vardı üstünde.

Etrafında o kadar melekler var idi ki,
Sayılarını ancak Hak teâlâ bilirdi.

Gayet nurani idi sağındaki melekler.
GiymiÅŸlerdi hepsi de, hep yeÅŸil elbiseler.

Solundakiler ise, korkunç ve çirkindi pek.
AteÅŸler saçıyordu aÄŸzından her bir melek.

O taht üzerindeki meleÄŸe ettim nazar.
Gözleri vardı onun, baÅŸtan ayaÄŸa kadar.

Çok taaccüp eyledim o meleÄŸin haline.
Sordum kim olduÄŸunu Cebrail-i emine.

Dedi: (Ya Resulallah, bu Azrail’dir, fakat,
Yüzüne bakmak için, herkeste olmaz takat.

Dünya lezzetlerine son veren bir melektir.
İşi, sırf mahlukların ruhunu kabz etmektir.)

Sonra yanına varıp, tanıttı beni bizzat.
Dedi ki: (Ey Azrail, Habibullahtır bu zat.)

O, başını kaldırdı tebessüm eyleyerek.
Sonra kalktı ayağa, beni tazim ederek.

Ve dedi ki: (Merhaba, müjdeler olsun size.
Yaratmadı Rabbimiz sizden aziz bir kimse.)

Sordum o önündeki açık duran defteri.
Dedi ki: (Bunda yazar herkesin ecelleri.)

Sordum: (O elindeki tuttuÄŸun sayfa nedir?)
Dedi ki: (Ecellerin bir günlük listesidir.)

Önündeki aÄŸacı görüp sual eyledim.
Dedi: (Ya Resulallah, onu da arz edeyim.

Onun her yaprağında, bir kulun vardır ismi.
Yazılıdır üstünde said midir, ÅŸaki mi?

Ömrü bitse, o yaprak döner gazel rengine.
Sararır, sonra düÅŸer bu defter üzerine.

Kabzederim ruhunu elimi uzatarak.
Bu iÅŸte, benim için fark etmez yakın uzak.)

Dedim ki: (Ey Azrail, her kiÅŸinin ruhunu,
Nasıl kabzediyorsun, izah et bana bunu.)

Dedi ki: (Ey Allah’ın Sevgili Peygamberi!
Vazifem ruh almaktır halk olunandan beri.

Lakin yetmiÅŸbin melek bana hizmet ederler.
Hepsine de yardımcı var binlerce melekler.

Bir kiÅŸinin eceli, gelirse eÄŸer sona,
Onlar gidip çekerler ruhunu boÄŸazına.

Sonra da o ruhları, yerimden uzanarak,
Bizzat ben kabzederim, gayet kolay olarak.)

Dedim ki: (Ey Azrail, ümmetimin her biri,
Zayıf ve güçsüz olup, azdır tahammülleri.

İsterim ki, onlara yumuşak davranasın.
Ruhlarını rıfk ile, incitmeden alasın.)

Dedi: (Ya Resulallah, rahat olsun kalbiniz,
Zira hitab eder ki her gün bana Rabbimiz:

Ümmet-i Muhammed’in ruhlarını alırken,
YumuÅŸak ol, onları hiç incitme katiyen.

Bu yüzden, ümmetine ÅŸefkatim çoktur benim.
Annelerinden bile, fazladır merhametim.)