Mirac’a çıktığında Peygamber efendimiz,
Ona selam vererek, buyurdu ki Rabbimiz:

(Ey Habibim, bu gece benim misafirimsin.
Öyleyse dile benden, ne ki arzu edersin?)

Peygamber efendimiz, hiç tereddüt etmeden,
(Ümmetimi isterim) diye arz etti hemen.

Yediyüz defa sordu Resule bunu Allah.
(Ümmetimi isterim) dedi hep Resulullah.

Hak teâlâ buyurdu: (Ey Habibim, neden hep,
Israren ümmetini edersin benden talep?)

Dedi ki: (Ya ilahi, isteyen sen, veren sen.
Åžimdi, bana bağışla ümmetimi tamamen.)

Hak teâlâ buyurdu: (Ey benim Peygamberim!
Ümmetinin hepsini affetmeye kadirim.

Ve lakin o takdirde, benim rahmetim ile,
Senin izz-ü ÅŸerefin, belli olmaz ayniyle.

Bir kısmını, bu gece sana bağışlayayım,
Diğer iki kısmını, mahşere bırakayım.

Kıyamette onları edersin benden talep.
Ben dahi kalanını, bağışlarım o gün hep.

Tâ ki benim rahmetim, olsun açık, aÅŸikâr.
Senin dahi izzetin, olsun belli ve izhar.)

Peygamber efendimiz, hadis-i ÅŸerifinde,
Buyurdu: Ey Eshabım, ben Mirac gecesinde,

Allahü teâlâdan ettim ki ÅŸöyle talep:
Ümmetin hesabını, bana ısmarlasın hep.

Buyurdu: (Åžöyledir ki, senin bundan muradın:
Kimse vakıf olmasın, günahına onların.

Benim ise muradım, ÅŸöyle ki bu hususta:
Sen dahi görmeyesin onlarda kusur, hata.

Onların iÅŸlediÄŸi çirkin, kötü ahvali,
Herkes gibi sen dahi bilme, olma muttali.

Sen ki, Peygamberisin onların ey Habibim!
Ben ise, ümmetinin Halıkıyım, Rabbiyim.

Onları, yeni görüp, ettin sen müÅŸahede.
Bense nazar ederim, tâ ezelden ebede.)

Sonra da buyurdu ki: (Ey yüce Peygamberim!
Ümmetinin hepsine, ÅŸefkatim çoktur benim.

Onlarla söyleÅŸmeyi sevmeseydim ben eÄŸer,
Hiç hesaba çekmezdim onları yevm-i mahÅŸer.

Muhatap eylemiÅŸim, kendime ümmetini.
Onun için hesaba çekerim herbirini.

Yakın gel ey Habibim, maksut, benim ve sensin.
Her ne ki halk eyledim, yarattım senin için.)

Sonra da buyurdu ki Resule cenâb-ı Hak:
(Aç mübarek gözünü, ayağın altına bak.)

Resulullah, eğilip aşağı baktığında,
Bir avuç toprak gördü ayağının altında.

Buyurdu: (Ey Habibim, kâinatta ne ki var,
Mübarek ayağının tozudur hepsi onlar.

Ey Sevgili Habibim, nedir ol ki diledin?
Bir avuç topraÄŸa mı, ÅŸimdi minnet eyledin?

Bir dost eteğindeki tozu bağışlamaktan,
Ümmetini affetmek, kolaydır bana ÅŸu an.)