Hak teâlâ, Mirac’da buyurdu: (Ey Habibim!
Senden daha kıymetli bir kimse halk etmedim.

Cennete girmeyince sen yarın ahirette,
Sair enbiya dahi, giremezler elbette.

Ve hem de ümmetinin girmedikçe her biri,
Öteki ümmetlerin yasaktır girmeleri.

Ey Habibim, sana ve senin ümmetin için,
Neler hazır eyledim, görmeyi ister misin?)

Allah’ın Sevgilisi buna (Evet) deyince,
Rabbimiz, Cebrail’e emir verdi hemence:

(Cenneti, Habibime gösteriver ÅŸimdiden.
Tâ ki mübarek kalbi kurtulsun endiÅŸeden.)

Resulullah, Cibrille çıkıp geliverdiler.
Melekler, kendisini istikbal eylediler.

Ellerinde hulle ve nur ile dolu olan,
Tabaklarla, her biri bekliyorlardı o an.

Cebrail arz etti ki: (Bunlar, Adem Nebi’den,
Seksen bin sene önce yaratıldı kâmilen.

Ellerindeki ÅŸeyi saçmak üzere, bunlar,
Böyle sabırsızlıkla burada bekliyorlar.

Cennetin eÅŸiÄŸine basar basmaz siz ayak,
Üstünüze saçarlar bunları tabak tabak.)

Cennette vazifeli Rıdvan da sonra hemen,
Karşıladı Resulü iltifat ederekten.

Resulullah buyurdu: (Cennete girdiÄŸimde,
Akan bir ırmak gördüm, hem de orta yerinde.

Bir yerden çıkardı da, su ve süt, ÅŸerbet ve bal,
Yine birbirlerine etmezlerdi intikal.

Kenarları zeberced, cevahirdi taşları.
Otları zaferan ve anberdi balçıkları.

GümüÅŸ bardaklar vardı, etrafında bir nice.
O kadar ki, gökteki yıldızlar adedince.

Irmağı, Cebrail’den sordum meraklanarak.
Dedi: (Ya Resulallah, Kevser’dir iÅŸbu ırmak.

Hak teâlâ yaratıp, vermiÅŸtir bunu sana.
Bu ırmaktan akar hep, Cennette her bostana.)

Irmağın kenarında gördüm bazı çadırlar.
İnci ile yakuttan hepsi yapılmıştılar.

Cibril arz eyledi ki: (Tamamı hep bunların,
Özel menzilleridir senin hanımlarının.)

Çadırların içinde var idi ki huriler,
GüneÅŸ ve Ay misali parlardı hepsi birer.

Cümlesi avaz edip, enva-i naÄŸmelerle,
Terennüm ederlerdi ÅŸunu güzel seslerle:

(Bizler hep sevinçliyiz, üzülmeyiz hiçbir an.
Biz hep donanmışızdır, olmayız asla uryan.

Biz hepimiz gençleriz, katiyen yaÅŸlanmayız.
Biz hep iyi huyluyuz, asla gadaplanmayız.

Bizler hep böyleyizdir, neÅŸeli ve pür sevinç.
Hep hayatta oluruz ve bizler ölmeyiz hiç.)

Öyle güzel yüzleri vardı ki onların hem,
EÄŸer bütün ömrümce anlatsam, bitiremem.

Baktım ki, önlerinde birer de hizmetçi var.
Cibril dedi: (Ümmetin içindir hepsi bunlar.)