Peygamber efendimiz, Muhacirlerden sonra,
(Fikriniz nedir?) diye, sual etti Ensara.

Sa’d bin Mu'az kalkıp, dedi: (Ya Resulallah!
Allah ve Resulüne iman ettik biz vallah.

Elbet hak ve doÄŸrudur her getirdiÄŸin senin.
Ä°taat hususunda, söz verdik sana kesin.

Bizler, o sözümüzden, asla geri dönmeyiz.
Her nereye gidersen, biz dahi emrindeyiz.

Başımız üzerinde tutarız her emrini.
Yeter ki bildir bize, ne ise dileÄŸini.

Denize dalsan bile, biz de hemen dalarız.
Hiçbirimiz, bir adım bundan geri kalmayız.

Hatır-ı şerifinde ne varsa, bize emret.
Tutarız can ve başla, etmeyiz muhalefet.

Bizim bir tek gayemiz, seni sevindirmektir.
Böylelikle rızana ve sevgine ermektir.

Yoluna feda olsun, malımızla canımız.
Çekinmeyiz düÅŸmandan, savaÅŸta sabırlıyız.)

Bu söze katıldılar hepsi can-ü gönülden.
UÄŸrunda can vermeye, söz verdiler o günden.

Resulullah buyurdu: (Ey Eshabım, gün bu gün.
Allah’ın lütfu ile ÅŸad olarak yürüyün.

Zira ben, kâfirlerin, bu savaÅŸ meydanında,
Ölecekleri yeri, görüyorum ÅŸu anda.)

Müminler bu müjdeyi, Hakkın Sevgilisinden,
Alınca, bir aÅŸk ile yürüdüler izinden.

Bedir’in yakınına vardıklarında onlar,
Bir kısım Sahabeye, şu emri buyurdular:

(İşte, şu ilerdeki tepenin yakınında,
Bilgi edinirsiniz, o müÅŸrikler hakkında.)

Hazret-i Ali ile, birkaç kiÅŸi gittiler.
Ä°ki kiÅŸiyi tutup, Resule getirdiler.

Resulullah sordu ki: (KureyÅŸ nerelerdedir?)
Dediler: (Åžu tepenin hemen gerisindedir.)

Sonra, (Kaç kiÅŸilerdir?) diye sual edince,
Cevaben dediler ki: (Bilmiyoruz iyice.)

Sordu yine: (Bir günde, kaç deve kesiyorlar?)
(Bir gün dokuz, bir gün on) diye arz etti onlar.

O zaman Resulullah, ÅŸöyle buyurmuÅŸlardır:
(Öyle ise binden az, dokuzyüzden fazladır.)

Sordu ki: (Kimler vardır, Kureyş ulularından?)
Onlar da, birkaç kiÅŸi söylediler o zaman.

(Utbe, Şeybe, Ebu Cehl...) diye saydıklarında,
Eshabına dönerek buyurdu ki o anda:

(Ey sevgili Eshabım, öyleyse Mekke ehli,
CiÄŸerparelerini size feda eyledi.)

Sonra hazret-i Ömer, Resulün emri ile,
Gitti, KureyÅŸlilerle andlaÅŸmak gayesiyle.

Dedi: (Ey KureyÅŸliler, Allah’ın Peygamberi,
Buyurur ki, bu iÅŸten vaz geçip dönün geri.

Sizden baÅŸkalarıyla çarpışmak, zira bana,
Sizlerle çarpışmaktan, makbuldür elbet daha.)

Ebu Cehil dedi ki: (Bunu kabul etmeyiz.
Ä°ntikam almadıkça, asla geri dönmeyiz.

Tâ ki bu beldelerde, bizim kervanımıza.
Cesaret edemesin bir kimse taarruza.)