Umeyr ibni Veheb ki, cahiliye devrinde,
Küffâr tarafındaydı, meÅŸhur Bedir harbinde.

Bir oÄŸlu esir olup, firar etti kendisi.
Bu hususta Safvan’la, konuÅŸtular ikisi.

Safvan dedi: (Ya Umeyr, Bedir'den sonra bana,
Yaşamanın bir tadı, kalmadı benden yana.)

Umeyr dedi: (Vallahi, bu sözün tam yerinde.
OÄŸlum hâlâ esirdir, Müslümanlar elinde.

EÄŸer borcum olmasa, düÅŸünmesem maiÅŸet,
Onun intikamını, alırdım gidip elbet.)

Safvan dedi: (Ya Umeyr, maiÅŸet ve borcunu.
Üstüme alıyorum, hiç düÅŸünme sen bunu.

Bu hususta yapacak bir ÅŸeyin varsa ÅŸayet,
Hiç durma, Medine'ye ÅŸimdi eyle hareket.)

Umeyr memnun olmuştu, kalktı hemen yerinden.
Dedi: (Kurtulamazlar, artık benim elimden!)

İntikam hırsı ile, duramazdı yerinde.
Lakin bilmez idi ki, ne yazar kaderinde?

Esir aldığı için, müminler evladını,
Almaya gidecekti, onun intikamını.

Kılıcını sıyırıp, zehirledi iyice.
Eteğinin altına, yerleştirdi gizlice.

Binerek devesine, daha sonra pür hiddet,
Medine beldesine, ulaştı en nihayet.

Tam mescidin önünde, inerdi ki deveden,
Hazret-i Ömer görüp, tanıdı onu hemen.

Üstün firasetiyle, tanıyıp kendisini,
Tahmin etti kötü bir niyetle geldiÄŸini,

Hiçbir ÅŸey söylemedi kendisi lakin ona.
Yanına yaklaşarak, giriverdi koluna.

Hazret-i Ömer ile, Eshabdan diÄŸerleri,
Resulün huzuruna, çıkardılar Umeyr’i.

Ona sual etti ki, ÅŸanı büyük Peygamber:
(Mekke'den Medine'ye, niçin geldin ya Umeyr?)

Dedi ki: (Ya Muhammed, geldim ki Medine'ye,
OÄŸlumu bağışlarsan, götüreyim Mekke'ye.)

Buyurdu: (Eteğinin altında gizlediğin,
O zehirli kılıcı, peki niye getirdin?

Sonra sen Safvan ile, Mekke'de bir konuda,
Nasıl anlaşmıştınız, beyan eyle onu da.)

Umeyr çok ÅŸaşırmıştı, başı düÅŸtü önüne.
Hidayet ışıkları, doluyordu gönlüne.

Ne konuÅŸtular ise Safvan'la, teker teker,
Bütün tafsilatiyle, söyleyince o Server,

Mahcubiyet içinde, deÄŸiÅŸti hali birden.
Dedi: (Hak Peygambersin, iman ettim ÅŸimdi ben.)

O anda getirerek, Kelime-i ÅŸehadet,
Resulün huzurunda, iman etti nihayet.

Ve dedi ki: (Önceden, Allah’ın Resulünün,
Dinini söndürmeye, çalışırken gün be gün,

Åžimdi, aynı gayretle, Ä°slam için, gün gece,
Ä°hlasla çalışırım elimden geldiÄŸince.)