MüÅŸrikler, Bedir’deki bozgundan ders ve ibret,
Almayıp, onlar için olmuÅŸtu büyük bir dert.

Unutamıyorlardı hiç onun acısını.
Zira kaybetmiÅŸlerdi çoÄŸu akrabasını.

KureyÅŸte itibarlı kim varsa o gün eÄŸer,
Hepsi öldürülmüÅŸtü Bedir’de birer birer.

Åžam ticaret yolunun kontrolü de yine,
Geçince tamamiyle müminlerin eline.

Çileden çıkmışlardı müÅŸrikler bu sebepten.
İntikam ateşiyle yanıyorlardı hepten.

Ebu Süfyan, seferden büyük kârla dönünce,
Bu kârın yarısını, dağıttılar ilk önce.

Kalan yarısını da, ayırıp bir kenara,
Harpte kullanmak için, vardılar bir karara.

Bedir'de yakınları öldürülen kimseler,
Diyordu: (Onlar bizi, öldürdü birer birer.

Biz de, Müslümanlardan almalıyız intikam.
Çok kuvvetli bir ordu toplarsak, bu iÅŸ tamam.

O büyük ordu ile, Medine’ye varırız.
Bedrin intikamını çok ÅŸiddetli alırız.)

Ebu Cehil, Utbe ve Åžeybe gibi kâfirler,
ÖldürüldüÄŸü için, (Ebu Süfyan)dı lider.

Yüzbin altın kâr ile dönülmüÅŸtü seferden.
Bu paranın yarısı, ayrıldı önce hemen.

Yani Müslümanlarla yapılacak savaÅŸta,
Lazım olan silahlar alınacaktı başta.

KureyÅŸliler, topyekün gayret sarfediyordu.
Her yerden savaÅŸ için asker toplanıyordu.

Hatipler ve ÅŸairler, nutuklar söyleyerek,
Milleti kızıştırıp, savaşa ettiler sevk.

Kadınlar, def dümbelek çalarak, aynen yine,
Yardım ediyorlardı işbu gayelerine.

Onların maksadı ve gayeleri, bir tekti.
O da, Ä°slamiyet’i yıkmak ve yok etmekti.

Civar kabileleri, tek be tek dolaÅŸarak,
Harp için üçbin kiÅŸi topladılar çabucak.

Bunların yediyüzü zırhlı idi kâmilen.
Üçbin deve, üçyüz de at vardı ayriyeten.

Çalgıcı kadınlar da iÅŸtirak ediyordu.
Nağmelerle orduyu cenge hazırlıyordu.

Bu muazzam ordunun başında da o zaman,
BaÅŸ kumandan olarak var idi Ebu Süfyan.

Hanımı Hind de yine, kadınların başında,
Gelip bulundu bizzat bu Uhud savaşında.

O dahi, müÅŸrikleri hep tahrik ediyordu.
(Müminlerden intikam alacağız) diyordu.

KaybetmiÅŸti Bedir’de baba ve kardeÅŸini.
Onların ızdırabı yakıyordu içini.

Bazısı, kadınların karşıydı gelmesine.
Hind ise, kızıyordu böyle söylenmesine.

Onlara diyordu ki: (Siz Bedir'den kaçtınız.
Åžimdi bizden utanıp, kaçamayacaksınız.)

Daha nice sözlerle, susturdu onları hep.
Harbe, kadınları da böylece eyledi celb.