Henüz harb baÅŸlamadan, müÅŸriklerden iki er,
Müminler tarafından hemen öldürüldüler.

Biri, sancaktar idi, o da öldürülmüÅŸtü.
Sancağı yere düÅŸüp, topraÄŸa sürülmüÅŸtü.

Osman bin Ebi Talha meydana koÅŸtu hemen.
DüÅŸen sancaklarını, kaldırdı alıp yerden.

O dahi seslenerek Müslümanlardan yana,
Kendine çok güvenip, er istedi meydana.

Halbuki biraz önce, kendisine güvenen,
Ä°ki müÅŸrik, anında öldürülmüÅŸtü hemen.

Zübeyr bin Avvam ile, Allah arslanı Ali,
Åžimdi öldürmüÅŸlerdi maÄŸrur iki kâfiri.

Bu da, gururlanarak yine er isteyince,
Hazret-i Hamza çıktı karşısına hemence.

Kaldırdı kılıcını, hiç fırsat vermeyerek.
Öyle kılıç çaldı ki ona (Allaah!) diyerek,

GiydiÄŸi o çelik zırh, tam ikiye bölündü.
Sancak yere düÅŸerken, kâfir de düÅŸüp öldü.

Bu, üçüncü müÅŸrikti anında öldürülen.
Dördüncüsü yürüdü meydana sonra hemen.

Adı, Ebu Said’di, geldi yaya olarak.
DüÅŸen sancaklarını, o yerden kaldırarak,

Bağırıp maÄŸrur halde Müslümanlardan yana,
O da, çarpışmak için er istedi meydana.

Baştan ayağa kadar, zırhlarla kaplı idi.
(Benimle çarpışacak yürekli kim var?) dedi.

Halbuki ondan önce, böyle büyüklenerek,
Üç kiÅŸi can vermiÅŸti, birer kılıç yiyerek.

Peygamber efendimiz, Allah’ın arslanına,
Buyurdu ki: (Ya Ali, çık ÅŸunun karşısına.)

Çıktı hazret-i Ali, kaldırdı kılıcını.
Çalıp böldü ikiye, kağıt gibi zırhını.

MüÅŸrik, cansız olarak yıkıldı bir tarafa.
Dönüp, hazret-i Ali tekrardan girdi safa.

MüÅŸriklerin sancağı, yine yere düÅŸmüÅŸtü.
Bununla, dördüncüsü böyle öldürülmüÅŸtü.

Kaç kiÅŸi çıktıysa da, o gün er meydanında,
Hepsi de, bir hamlede öldürüldü anında.

Müminler çok sevinip, hamd ve ÅŸükrediyordu.
Ve tekbir sedaları göÄŸe yükseliyordu.

Bu durum, gerideki o müÅŸrikleri ise,
DüÅŸürdü çok büyük bir üzüntü ve yeise.

Hatta kadınlar bile, hayıflanıyorlardı.
(Size yazıklar olsun, yuh olsun!) diyorlardı.

Kadınlar, müÅŸriklere cesaret vermek için,
Bu Uhud savaşına gelmişlerdi ve lakin,

Görünce erkeklerin peÅŸ peÅŸe öldüÄŸünü,
Hakaretler ettiler onlara Uhud günü.

(Haydi, ne durursunuz, hücum edin!) diyerek,
Tahrik ediyorlardı onlara şevk vererek.

SavaÅŸ için heyecan, dorukta idi o gün.
Emrini bekliyordu mücahidler Resulün.