Öyle ÅŸiddetlendi ki Uhud cengi bir ara,
Müminler, kaplan gibi saldırırdı küffâra.

Onlardan birisi de, Hanzala bin Amir’di.
Åžehid olmak, onun da en büyük emeliydi.

Bekâr olup, henüz genç olduÄŸundan yaşı da.
Bulunamamış idi, o Bedir savaşında.

Lakin bir müddet sonra, Abdullah bin Übey’in,
Kızı Cemile ile nikahlandı o bir gün.

Ve bir hafta sonra da, düÄŸün oldu nihayet.
Hanzala, heyecanlı ve sevinçliydi gayet.

Zira Uhud savaşı var idi ertesi gün.
O, bunun heyecanı içindeydi büsbütün.

O, yarınki savaşı hayal ediyordu hep.
O anki sevincine, bu idi asıl sebep

Hele ÅŸehid olursa, ne büyük saadetti.
O, gerdek gecesinde hep bunu hayal etti.

Lakin cenge, vaktinde yetiÅŸemezsem diye,
Kapıldı sabahleyin korku ve endişeye.

Kılıcını kaparak, acele çıktı evden.
Ve lakin gusletmeyi unuttu aceleden.

Hanımı da, bir rüya görmüÅŸtü henüz yeni.
Melekler, gökyüzüne çekiyordu beyini.

Uyanıp, o rüyayı etti ki ÅŸöyle tabir:
(Hanzala ÅŸehid olup, ruhu göÄŸe yükselir.)

Hanzala, çok acele koÅŸturdu ki Uhud'a,
Bir an önce yetiÅŸip, hazır olsun orduda.

Resulullah, son anda safları düzeltirken,
O da koÅŸup, süratle bir safa girdi hemen.

Gönlünde ÅŸehid olmak arzusu yatıyordu.
Bu istek ve emeli, git gide artıyordu.

MüÅŸriklerin ordusu, bozuldu çok geçmeden.
Sonunda, hep kaçmaya baÅŸladılar bu cenkten.

Åžanlı Eshab, küffârın peÅŸlerine düÅŸtüler.
Kovalayıp, çoÄŸunu yetiÅŸip öldürdüler.

O sırada küffârdan, Åžeddad bin Esved adlı,
Bir kâfir, Hanzala’yı sırtından mızrakladı.

Fışkırırken kanları, o mızrağın yerinden,
İkinci mızrağını sapladı yine birden.

Bu ikinci darbeyle, yıkılıp düÅŸtü yere.
Åžehadet ÅŸerbetini içmiÅŸ idi bu kere.

O Server buyurdu ki bu savaş sonrasında:
(Hanzala'yı gördüm ben, yerle gök arasında.

Öyle ki, etrafında vardı birçok melekler.
Onu, Cennet suyuyla yıkayıp gaslettiler.)

Ebu Üseyyid ise, dedi: (Gördüm ben dahi,
Hanzala'nın başından, su damlardı vallahi.)

Resulün emri ile, zevcesi Cemile’ye,
Soruldu: (Hadisenin hikmeti nedir?) diye.

Dedi: (DüÄŸün gecesi, o, baÅŸka âlemdeydi.
Ertesi gün olacak cengin hayalindeydi.

Harbe yetiÅŸemezsem, halim ne olur diye,
Sabahleyin erkenden, düÅŸtü bir endiÅŸeye.

SavaÅŸ heyecanıyla geçirdi o geceyi.
Acele evden çıkıp, unuttu gusletmeyi.)