Kâfirler saldırınca Ä°slam askerlerine,
İki taraf, bir anda karıştı birbirine.

Öyle ki, tanımadı bir kimse diÄŸerini.
Vurmaya başladılar hatta birbirlerini.

O ara seslendi ki Eshaba Efendimiz:
(Ben Allah Resulüyüm, bana doÄŸru geliniz!)

Eshabdan otuz kiÅŸi, duyup Onun sesini,
KoÅŸarak çevirdiler, bir anda çevresini.

Resulullaha doÄŸru saldırınca kâfirler,
Hemen sual etti ki: (Bunları kim def eder?)

Talha bin Ubeydullah fırladı öne hemen.
Hücum edip kaçırttı kâfirleri o yerden.

O kadar fedakârlık yaptı ki o gün Talha,
Tarihte böyle mertlik görülmedi bir daha.

O gün devam üzere, kılıcını çekerek,
Resulün etrafında savaşırdı dönerek.

Bir saÄŸa, bir de sola, bir arkaya, bir öne,
Nerden hücum gelirse, koÅŸuyordu o yöne.

Resulün bir kılına gelmesin diye zarar,
Feda etti kendini, tükeninceye kadar.

Eshabdan Sa'd der ki: (O günün her anında,
Hep Talha’yı görürdük, Peygamberin yanında.)

Resul de buyurdu ki: (Uhud günü, devamlı
Sağ yanımda Cebrail, solumda Talha vardı.)

Çok keskin bir niÅŸancı vardı ki müÅŸriklerden,
Resulü niÅŸan alıp, bir ok attı ilerden.

Tam isabet ederken, o ok Resulullaha,
Karşı tuttu elini ona hazret-i Talha.

Ok eline çarparak, hep param parça etti.
Ona, bunu yaptıran, Resule muhabbetti.

Delik deÅŸik olmuÅŸtu her yeri vücudünün.
Yine de ayrılmadı yanından o Resulün

O gün, altmıştan fazla derin yara alarak,
Sonunda yere düÅŸtü, çok takatsız kalarak.

Yere yığıldığını görür görmez o Server,
Seslendi ki: (Talha'ya yardım et ya Eba Bekr!)

Onun yardımı ile, açar açmaz gözünü,
Acele sordu hemen, Allah’ın Resulünü.

Hayatta olduÄŸunu öÄŸrenince, bu sefer,
Dedi ki: (Öyle ise, gam deÄŸil baÅŸka dertler.)

Resulullah, sürerek mübarek ellerini,
Tamamen mesheyledi, Talha’nın bedenini.

Sonra dua etti ki Allahü teâlâya:
(Ya ilahi, yeniden güç kuvvet ver Talha'ya.)

O anda, sapasağlam hemen kalktı yerinden.
Mızrağını alarak, cenge girdi yeniden.

Vücudunun her yeri delik deÅŸik olmuÅŸtu.
Hatta yara sayısı, yetmişbeşi bulmuştu.

Allah’ın Resulü de, çok yorgundu o anda.
YetmiÅŸ kılıç darbesi vurmuÅŸlardı ona da.

Harpten sonra, Resulü sırtlayıp yorgun argın,
Uhud kayalığına çıkardı yarı baygın.

Sevindi Resulullah, onun yardımlarına.
Ve (Talha-tül Hayr) diye bir lakap verdi ona.