Huzeyfe-i Yemani diyor ki: Ben o gece,
DüÅŸmanların yanına sokulmuÅŸtum gizlice.

Zira Peygamberimiz göndermiÅŸti ki beni,
ÖÄŸrenip bildireyim, küffârın hallerini.

Öyle sert bir fırtına esiyordu ki o an,
Çadırları sökülüp, devrilirdi rüzgardan.

Yaktıkları ateÅŸler, anında sönüyordu.
Ve savrulan kumlardan, göz gözü görmüyordu.

Bir ara Ebu Süfyan, dedi: (Ey KureyÅŸliler!
Bu yerden gitmeliyiz artık birer ikişer.

Åžu esen fırtınayı görüyorsunuz zira.
Hayvanlarımız bile, başladı kırılmaya.

Ä°ÅŸte, ben gidiyorum!) diyerek sonra hemen,
Devesiyle, süratle uzaklaÅŸtı o yerden.

MüÅŸrik ordusu dahi, toparlanıp nihayet,
Mekke yönüne doÄŸru, eylediler hareket.

MüÅŸrikler, kaçar gibi, süratle gidiyordu.
Arkadan, üstlerine kum çakıl yağıyordu.

Huzeyfe-i Yemani diyor ki: Ben o zaman,
Geldim Resulullahın huzuruna oradan.

Karşıma, yirmi kadar beyaz sarıklı erler,
Çıktı ki, zannederim melekti o kimseler.

Dediler ki: (Resule müjdeyi ver ki ÅŸu an,
Hak teâlâ, düÅŸmanı, etti mahv-u periÅŸan.)

Nihayet o Serverin yanına gittiğimde,
Baktım, namaz kılıyor o vakit bir kilimde.

Selam verip sordu ki: (MüÅŸrikler ne haldedir?)
Dedim: (Kaçıp gittiler buradan hepsi bir bir.)

Allah’ın Sevgilisi, buna çok sevindiler.
Hatta sevinçlerinden, bana gülümsediler.

Günlerdir uykusuzluk, açlık ve yorgunluktan,
Ayakta durmak için, takatım yoktu o an.

Resulullah beni de, alarak yanlarına,
Kilimin bir ucunu, eliyle örttü bana.

Resulullah ile ben, tek bir kilimde artık,
Fecir sökene kadar, öylece sabahladık.

Beni uyandırınca sabahleyin o Server,
Baktım ki, müÅŸriklerden kalmamış hiç bir eser.

MüÅŸrikler, tâ Mekke’ye yaklaşıncaya kadar,
Hep esti peÅŸlerinden rüzgar ve fırtınalar.

Ve yine o müÅŸrikler, her an arkalarından,
Hep tekbir sedaları işittiler durmadan.

Velhasıl bu savaÅŸtan kaçınca KureyÅŸliler,
DiÄŸer kabileler de, kaçıp firar ettiler.

Ağır bir mağlubiyet olmuştu bu, onlara.
Ve zafer nasib oldu yine Müslümanlara.

Tekbir sedalarıyla o şanlı sahabiler,
Medine’ye dönünce, müminler sevindiler.

Ä°nsanlar, sokaklara dökülmüÅŸler o günü,
Tebrik ediyorlardı Allah’ın Resulünü.

O Server de, onlara tebessüm buyurarak,
Karşılık veriyordu herbirine bakarak.

Buyurdu: (Ey Eshabım, üstünlük geçti size.
KureyÅŸ, artık gelemez sizin üzerinize.)