Hazret-i Ebu Cendel, gelip Resulullaha,
(Beni kurtarın!) diye başladı ağlamaya.

Zira ona, müÅŸrikler, Müslüman olduÄŸundan,
Dayanılmaz cefalar yaparlardı durmadan.

Lakin müÅŸrikler ile yapılan sözleÅŸmenin,
Maddelerinden biri, ÅŸöyleydi aynen metin:

(Bir müÅŸrik, iman edip sığınsa müminlere,
Teslim edilecektir tekrar Mekkelilere.)

Üstelik bu Müslüman, oÄŸlu idi Süheyl’in.
O da, temsilcisiydi andlaÅŸmada KureyÅŸ'in.

OÄŸlunu, çeke çeke geriye götürürken,
Feryat ediyordu ki: (Kurtarın beni lütfen!

Niçin veriyorsunuz beni bu müÅŸriklere?
Tahammülüm kalmadı artık iÅŸkencelere.)

Bu içli yalvarışa, üzüldüler bî-hesap.
Ağlamaya başladı Resulullah ve Eshap.

Buna, müÅŸrikler bile dayanamayıp hatta,
Dediler: (Ya Muhammed, sen üzülme bu babta.

Onu, himayemize alırız gidince biz.
Ä°ÅŸkence çekmesine asla izin vermeyiz.)

MüÅŸrikler, bu hususta eyleyince böyle arz,
Resulullah ve Eshab, rahatladılar biraz.

Mekke fethinden sonra, Süheyl de etti iman.
Böylece o da oldu Sahabe-i kiramdan.

Velhasıl sulhnamenin imzasını takiben,
MüÅŸrikler ayrılarak, Mekke’ye döndü hemen.

Zahirde, müminlerin aleyhindeymiÅŸ gibi,
Olan maddeler için, müÅŸrikler sevinçliydi.

Halbuki bu andlaÅŸma, müÅŸriklerden ziyade,
Müminlerin lehine olmuÅŸtu fevkalade.

Bu, Müslümanlar için bir zafer oluyordu.
Zira (devlet) olduÄŸu kabul ediliyordu.

Bu andlaÅŸma gereÄŸi, müÅŸrikler ara sıra,
Gidecek olsa idi Şam'a, yahut Mısır'a,

Yolda, Medine’ye de uÄŸrasalar eÄŸer ki,
Sağlanmış olacaktı can ve mal emniyeti.

Böylece o müÅŸrikler, Medine’ye gelerek,
Eshabın güzel huy ve ahlakını görerek,

Hayran olup, Ä°slam’ı içten seveceklerdi.
Ve Müslüman olmakla ÅŸerefleneceklerdi.

Velhasıl buyurdu ki Eshaba Efendimiz:
(Şimdi hepiniz kalkıp, kurbanları kesiniz.)

Sonra, yine Resulün emriyle sahabiler,
TıraÅŸ olup, ihramdan çıktılar birer birer.

O Serverin berberi olan hazret-i Hıraş,
Hazret-i Peygamberin saçını etti tıraÅŸ.

O mübarek saçları, yere düÅŸmeden önce,
Havada kapıştılar sahabiler hemence.

Eshab, Hudeybiye’de kalmışlardı yirmi gün.
Geri dönüÅŸ yaptılar, emri ile Resulün.

Yolda, Resulullaha geldi Fetih suresi.
Bu müjde haberiyle sevindiler cümlesi.

Peygamber efendimiz, Eshabiyle nihayet,
O nurlu Medine’ye, zaferle etti avdet.