Resul teşvik edince Eshabını cidale,
Hepsi arslan kesilip, başladılar kıtale.

Ve bir anda saldırıp, atıldılar ileri.
Göklerde yankılandı (Allah Allah!) sesleri.

Lakin Hayber kalesi, sarp ve muhkem idi pek.
Kolay olmayacaktı, o kaleyi fethetmek.

Üzülmeye baÅŸladı bu yüzden sahabiler.
Gelip, Resulullaha bu hali arz ettiler.

Åžöyle dua etti ki Allah’ın Sevgilisi:
(Ya ilahi yardım et, düÅŸsün Hayber kalesi.)

Muhacir ve Ensardan grup grup müminler,
Hücum ettilerse de, düÅŸmedi yine Hayber.

Hazret-i Ömer dahi, verdi bir (Hücum!) emri.
Lakin fetih müyesser olmayıp, döndü geri.

Sonra Sıddık-ı ekber sancağı aldı ele.
Çok gayret ettiyse de, düÅŸmedi yine kale.

O Server buyurdu ki: (Yarın ben bu sancağı,
Birine veririm ki, fetheder bu kal’ayı.)

Allah’ın Resulünün bu sözü üzerine,
Bir merak ve heyecan düÅŸtü Eshab içine.

Derlerdi ki: (Acaba sancağı kim alacak?
Ve acaba bu ÅŸeref, kime nasib olacak?)

O gece, hep bunları düÅŸündü mücahidler.
Bunu merak ederek, sabahı zor ettiler.

Zira o arslanların istiyordu ki hepsi,
Razı olsun kendinden, Allah’ın Sevgilisi.

Ömürleri boyunca, hep bunu istediler.
UÄŸrunda, seve seve can feda eylediler.

O sabah Resulullah dışarı teşrif edip,
Buyurdu ki: (Nerdedir Ali bin Ebi Talip?)

Dediler ki: (Ali’nin ÅŸu an gözü aÄŸrıyor.
AÄŸrıdan, ayağının ucunu göremiyor.)

Buyurdular ki: (Olsun, getirin onu bana!)
Yardımla getirdiler Resulün huzuruna.

Åžifa bulması için, dua etti o Server:
(Ya ilahi, Ali’nin gözlerine ÅŸifa ver.)

Ve mübarek elini sürünce gözlerine,
Kurtuldu hastalıktan, Resulün hürmetine.

Öyle ki, o aÄŸrıdan kalmadı hiçbir eser.
Zira dua etmiÅŸti kendisine o Server.

Ve dua eyledi ki: (Ya ilahel âlemin!
Cümle sıkıntılardan Ali’yi eyle emin.)

Sonra kendi eliyle, Ona zırh giydirerek,
Kendi kılıcını da bizzat Ona vererek,

Ä°slam’ın beyaz renkli sancağını, eline,
Verip buyurdular ki: (Git düÅŸman üzerine!)

PeÅŸinden kendisine buyurdu ki hem dahi:
(Hayber’i fethetmeden geri dönme ya Ali!

Ulaşıncaya kadar, zaferi sana Hakk’ın,
Çarpış yahudilerle, arkana bakma sakın.)

Hazret-i Ali dahi, dedi: (Ya Resulallah!
Anam babam ve canım fedadır sana vallah.

Onlar dahi Ä°slam’a girinceye kadar ben,
Gidip çarpışacağım, hiç arkama dönmeden.)