Peygamber-i ziÅŸanla, mücahidler, nihayet,
Hayber’in fethi ile, yorulmuÅŸlardı gayet.

Bir yandan yaralılar tedavi edilirdi.
Bir yandan da gaziler, oturup dinlenirdi.

O gün, yahudilerin önde gelenlerinden,
Birisinin karısı, Ä°slam’a nefretinden,

Peygamberi ziÅŸâna suikast tertib edip,
Öldürmek istemiÅŸti zehirli et yedirip.

Åžöyle ki, bir keçiyi kesip ve piÅŸirerek,
Ä°çine de gizliden zehir yerleÅŸtirerek,

Kebap yapıp getirdi onu Efendimize.
Dedi: (Bizzat piÅŸirip getirdim bunu size.

Bu, benim hediyemdir, lütfen kabul ediniz.
Eshabınla birlikte, afiyetle yiyiniz.)

Kabul etti o Server onun hediyesini.
Çağırdı sofrasına, birkaç sahabisini.

Ve önce kol kısmından, kendisi kopararak,
Koyuverdi ağzına, Besmele okuyarak.

O eti, birkaç defa çiÄŸneyerek o Server,
AÄŸzından çıkardı ve attı onu bu sefer.

Åžanlı Eshabına da, söyleyip bunu hemen,
Men etti onları da, bu yemeği yemekten.

Buyurdu ki: (Bu eti, yemeyip edin ki terk,
Zira ben zehirliyim diyor bana bu yemek.)

Resulün ikazıyle, sahabiler de hemen,
Herbiri, ellerini çektiler o yemekten.

Bir lokma yemiÅŸ idi ve lakin BiÅŸr bin Bera,
Vücudu morararak, ÅŸehid oldu o ara.

Kadının yaptığına üzüldü sahabiler.
Ve onu yakalayıp, huzura getirdiler.

Peygamber efendimiz sordu ki o kadına:
(Ne için zehir kattın bu keçi kebabına?)

O kadın, cevabında dedi ki: (Sen kocamı,
Öldürdün bu savaÅŸta, hem babamla amcamı.

DüÅŸündüm ki: O kiÅŸi Peygamberse eÄŸer ki,
Allah, Ona bu iÅŸi bildirir elbette ki.

DeÄŸilse, o eti yer ve ölür tesirinden.
Böylece kurtuluruz biz dahi kendisinden)

Eshab, Resulullaha ettiler ki ÅŸöyle arz:
(Åžunu öldürmemize var mıdır bize cevaz?)

Lakin kendi şahsına yaptığından o bunu,
Yüksek merhametinden, af etti o hatunu.

Bu büyük merhameti görünce o kadın da,
Şehadeti getirip, iman etti anında.

Huyey ibni Hattab’ın kızı (Safiyye) dahi,
Resulün hissesine düÅŸmüÅŸtü bizatihi.

Lakin Peygamberimiz, eyledi onu azad.
O da çok duygulanıp, iman etti o saat.

Resulullah sevinip, onun bu imanına,
Hazret-i Safiyye’yi aldı nikahlarına.

Annesi olmuÅŸ oldu, cümle Müslümanların.
Zira o, zevcesiydi artık Resulullahın.

Sehba denen mevkide yapıldı düÄŸünleri.
Kavun ile hurmadan yendi düÄŸün yemeÄŸi.