Cafer bin Ebi Talip ÅŸehid olunca birden,
Abdullah bin Revaha sancağı kaptı hemen.

Bir eliyle sancağı göklere yükselterek,
Daldı düÅŸman içine, ÅŸunları söyleyerek:

(Ey nefsim, Cafer gitti, sen hâlâ dünyadasın.
Durma, cihad eyle ki, sen de şehid olasın.

EÄŸer ki seviyorsan köleni, hizmetçini,
BilmiÅŸ ol ki, ÅŸu anda azad ettim hepsini.

DüÅŸündürüyor ise, seni bağın ve bahçen,
Onların hepsini de, hibe ettim şimdi ben.

Velhasıl hiçbir ÅŸeyin kalmadı bu dünyada.
Yapacağın tek şey var, şehid olmaktır o da.

Ey nefsim, bana boyun eÄŸeceksin mecburen.
Bugün ÅŸehid olurum, yemin ettim çünkü ben.

Ya sen kendiliğinden razı olursun buna,
Ya kabul ettiririm bunu ben zorla sana.

DüÅŸün, öldürülmezsen bu savaÅŸta eÄŸer ki,
Hiç ölmeyecek misin ey nefsim, söyle peki?

Cafer bin Ebi Talip ve Zeyd bin Harise’nin,
Yaptığını yaparsan, bil ki iyi edersin.

Onlar ÅŸehid oldular, sen dahi durma geri.
Sonra pişman olursun, haydi, atıl ileri.)

Abdullah bin Revaha bunları söyleyerek,
Daldı düÅŸman içine tekbirler getirerek.

Küffârla amansızca mücadele ederken,
Parmağına, bir kılıç isabet etti birden.

Sallanmaya başladı, elinde kesik parmak.
Sıçrayıp yere indi attan acil olarak.

O parmağı koyarak, ayağının altına,
Koparıp, şimşek gibi tekrar bindi atına.

Zira çarpışmasına, o engel oluyordu.
Åžimdi daha ÅŸiddetli, seri harbediyordu.

Çok saldırdı ise de, düÅŸmana hiç durmadan,
Åžehadet nimetine erememiÅŸti o an.

Çok üzülür idi ki ÅŸehid olmadığına,
O sırada, bir mızrak saplandı vücuduna.

Derhal kanlar içinde yerlere serilmiÅŸti.
Åžehadet ÅŸerbetini en son o da içmiÅŸti.

O dahi ayrılınca bu dünya âleminden,
Koşup Sabit bin Ekrem, sancağı kaptı hemen.

Halid ibni Velid’e götürüp verdi derhal.
Dedi ki: (Emirliğe sen layıksın, bunu al.)

Almak istemeyince, arz etti ki: (Ey Halid!
Çabuk al ki sancağı, çok dardır zira vakit.

Sen harbin usulünü, bizden iyi bilirsin.
Senin emir olmandır arzusu hepimizin.)

Sonra, sahabilere dönerek sordu hatta:
(Sizin fikirleriniz ne yoldadır bu babta?)

Bilcümle mücahidler dediler ki hep o an:
(Halid bin Velid olsun, başımıza kumandan.)

Bu durum karşısında, Ä°slam’ın bayrağını,
Büyük bir hürmet ile aldı ve öptü onu.

Ve atına atlayıp, hücum etti küffâra.
Yeniden kuvvet geldi, cümle Müslümanlara.