Resulullah, Eshaba buyurdu: (Kimin benden,
Bir hakkı varsa eğer, gelsin ve alsın hemen.)
Kimse kalkmadıysa da ayaÄŸa önceleri,
Daha sonra kalktı ve huzura vardı biri.
Hazret-i UkaÅŸe’ydi Eshabdan bu mücahid.
Hem pir-i fani olup, çok yaÅŸlıydı o vakit.
Dedi: (Ya Resulallah, anam babam ve canım,
Sana feda olsunlar, benim var sizde hakkım.
Zira geri dönerken biz Tebük gazasından,
Senin ile, yan yana gelmiÅŸ idim bir zaman.
Ben devemden inerek, yanınıza sokuldum.
Mübarek vücudundan, öpmeyi istiyordum.
O zaman kamçı ile, vurdunuz bana birden.
Niçin vurduÄŸunuzu anlamadım ama ben.)
Buyurdu: (Hak teâlâ, seni, Peygamberinin,
Kasıtlı vurmasından muhafaza eylesin.)
Daha sonra Bilal-i HabeÅŸi’ye hitaben,
Buyurdu: (Fatıma’nın hanesine git hemen.
UkaÅŸe’ye vurduÄŸum kamçı, o hanededir.
Fatıma’dan isteyip, onu al, bana getir.)
Çıktı hazret-i Bilal Resulün mescidinden.
Hazret-i Fatıma’nın evine vardı hemen.
Giderken, hayret ile düÅŸünürdü ki ancak:
Resulullah kendine kısas mı yaptıracak?
DeÄŸilse, ne sebepten istedi bu kamçıyı?
Böyle düÅŸünerekten gelip vurdu kapıyı.
O, kapıya çıkınca, dedi ki: (Peygamberin,
Mübarek kamçısını getirip bana verin.)
Fatıma hazretleri, sordu ki ona ancak:
(Ya Bilal, babam onu acaba ne yapacak?)
Hazret-i Fatıma’ya ÅŸöyle dedi Bilal de:
(Kısas yaptıracaktır kendisine herhalde.)
Hazret-i Fatıma da, Bilal-i HabeÅŸi’ye,
Dedi: (Kim razı olur söylediÄŸin bu iÅŸe?
Ya Bilal, söyle bana, kim vardır ki Eshaptan,
Hakkını, kısas ile alsın Resulullahtan?
Madem ki O istedi, vereyim onu sana.
Fakat haber ilet ki Hüseyin’le Hasan’a,
Her kim Resulullahtan alacaksa hakkını,
O iki torununa yapsın bu kısasını.)
Kamçıyı Fatıma’dan aldı hazret-i Bilal.
Peygamberi ziÅŸânın yanına geldi derhal.
Teslim etti kamçıyı Allah’ın Habibine.
O dahi verdi onu, UkaÅŸe’nin eline.
Hazret-i Ömer ile hazret-i Ebu Bekir,
Bu durumu görünce, oldular müteessir.
Dediler: (Ya Ukaşe, işte biz yanındayız.
O hakkını bizden al, dokunma Ona yalnız.)
Peygamber efendimiz, buyurdu ki o zaman:
(Ya Eba Bekr, ya Ömer, siz çekilin aradan.)
|
