Bir gün hazret-i Abbas, Allah'ın Resulüne,
Dedi ki: (Bir ÅŸey sormak isterim Hazretine.

Kırk günlük idiniz ki, Ay’la söyleÅŸirdiniz.
Siz ona, o da size acaba ne derdiniz?)

Resulullah buyurdu: (Ey amcam, o gün benim,
Bir şeyle, kuvvetlice bağlanmıştı bir elim.

Ağlayacak idim ki o acı ve ezadan,
Ay, benimle konuÅŸup ÅŸöyle dedi o zaman:

AÄŸlama, gözyaşından bir damlacık topraÄŸa,
DüÅŸerse, yeÅŸil bir ot bitmez olur bir daha.)

O bunu işitince Allah'ın Habibinden,
Elini, bir eline vurarak hayretinden,

Dedi ki: (Siz o zaman, henüz bebek idiniz.
Nasıl bu olanları hatırlayabildiniz?)

Buyurdu ki: (Evet ben, henüz doÄŸmadan önce,
Olan ÅŸeyleri dahi bilirim ince ince.

Peygamberler içinde, kırk yaşına gelmeden,
Peygamber olduÄŸunu, önceden yoktu bilen.

Yalnız Ä°sa Peygamber, dünyaya geldiÄŸi gün,
Dedi ki: Ben Allah'ın kulu ve Resulüyüm.

Ey amcam, bir de senin kardeşin oğlu vardır.
Henüz doÄŸmadan önce, bunlardan haberdardır.

Ä°stersen biraz daha bahsedeyim bunlardan.
Mesela ben bedenen dünyaya geldiÄŸim an,

Yani o pazartesi gecesi, cenâb-ı Hak,
Yedi gökte, yedi daÄŸ bir anda eyledi halk.

Hem bu yerler, büyük ve geniÅŸ idi gayetle.
Doldurdu buraları görevli meleklerle.

Tesbih ve takdis ile meÅŸguldür her bir melek.
Yoktur baÅŸka iÅŸleri, kıyamet gününe dek.

Bunların sevabını, her kim bana salevat,
Okur ise, onlara bağışlarlar her saat.)

Resulullahtan sonra, mübarek sahabiler,
Bir gün, bir diÄŸerini görseydi biri eÄŸer,

Derdi ki: (Gel kardeÅŸim, biraz Efendimizden,
Bahset de, azalmasın sevgisi kalbimizden.)

Öyle severlerdi ki Sevgili Peygamberi
Can siper olmuşlardı etrafında her biri.

Onun tek bir kılına zarar gelmesin diye,
Ölüme atılırdı herbiri seve seve.

Derlerdi: (Mühim deÄŸil ÅŸu olsun, bu olmasın.
Yeter ki, Ona asla bir zarar dokunmasın.)

Ä°slam için, her türlü güçlüÄŸü aÅŸa aÅŸa,
PeÅŸinden giderlerdi kâfirlerle savaÅŸa.

Kendi vücudlarını yaparak birer kalkan,
Allah'ın Resulünü korurlardı düÅŸmandan.