Yerlerde ve göklerde her ne ki olundu halk,
Resulün hürmetine yarattı cenâb-ı Hak.

Allah, (Ä°ste vereyim) buyurdu kendisine.
O, arzu eylemedi dünyalık hiç bir nesne.

Ne mülk ve saltanatı, ne makam, ne rütbeyi,
Ä°stedi fakirlikle, bir de peygamberliÄŸi.

Bir gün ziyaret için, Cibril aleyhisselam,
Resulün huzuruna girdi ve verdi selam.

O Server, Cebrail'e buyurdu ki ÅŸöylece:
(Evimizde, bir lokma taam yoktu bu gece.)

O esnada İsrafil adındaki bir melek,
Resulün huzuruna girdi selam vererek.

Dedi: (Ya Resulallah, Cibril'e dediÄŸini,
Hak teâlâ iÅŸitip, gönderdi ÅŸimdi beni.

İstersen altın olsun dokunduğun taş toprak.
Ve PeygamberliÄŸini yap bir melek olarak.)

Buyurdu ki: (İstemem ne altın, ne parayı.
İsterim kul olarak Peygamberlik yapmayı.)

O, insana ve cinne ve hatta canlı, cansız,
Her mahluka, Peygamber gelmiştir istisnasız.

Hem Onun rahmetinden, herşeye nasip vardır.
Müminlere rahmeti, açık ve aÅŸikârdır.

Kâfirlere rahmeti ÅŸöyle olur ki yine,
Hiç umumi bir azap gelmiyor üstlerine.

Bir gün konuÅŸur iken o Server Cebrail’le,
Buyurdu: (Hak teâlâ bildirdi ki vahiyle.

Seni, rahmet olarak gönderdim âleme ben.
Sana dahi bir nasip oldu mu bu rahmetten?)

Cibril aleyhisselam arz etti ki o anda:
(Evet, rahmetinizden nasib oldu bana da.

Zira Hak teâlânın kudret ve azameti,
Karşısında, sonumdan korkudaydım ben dahi.

Vakta ki iki âyet getirmiÅŸtim ben sana.
O zaman gitti korkum, kavuÅŸtum itminana.

Çünkü o ayetlerde, benim emin olduÄŸum,
BildirilmiÅŸ idi ki, bu yüzden rahat oldum.

Bu meth-ü senasına kavuÅŸtum Rabbimizin.
Bundan büyük bir rahmet olur mu benim için?)

Yine Resulullahın, bilcümle enbiyadan,
Faziletli olduÄŸu bellidir ki ÅŸunlardan,

Sair Peygamberlere inanmayan kâfirler,
Yaparlardı onlara çeÅŸitli hakaretler.

Onların bu iftira ve hakaretlerine,
Her Peygamber, kendisi cevap verirdi yine.

Lakin Resulullaha KureyÅŸ kâfirlerinin,
Dedikleri yalan ve iftiraları için,

Hak teâlâ, kendisi, bizzat cevap vermiÅŸtir.
Böylece Habibini müdafaa eylemiÅŸtir.