Peygamber efendimiz mütevazı idi pek.
Ayrıca çok heybetli ve sevimliydi gayet.

Kendisi mütevazı davranmasaydı eÄŸer,
Rahat oturamazdı yanında hiç kimseler.

Bir gün, bir kimse geldi Allah’ın Resulüne.
Terlemeye baÅŸladı baktığında yüzüne.

Onun sıkıldığını görünce Resul hemen,
Buyurdu ki: (Sıkılma, hükümdar deÄŸilim ben.

Ben, kurumuş et yiyen bir kadının oğluyum.
Herkes gibi yer içer, yorulup otururum.)

Ä°ÅŸitince Resulün o böyle dediÄŸini,
Korkusu zail olup, açabildi derdini.

Kapıcısı, bekçisi bulunmazdı ayrıca.
Herkes, gelip derdini anlatırdı rahatça.

Öyle hayâ sahibi idi ki Resul yine,
KonuÅŸtuÄŸu kimsenin, bakmazdı hiç yüzüne.

Allahü teâlâdan çok fazla korkuyordu.
(En fazla korkanınız, benim) buyuruyordu.

Ve buyurur idi ki: (Benim gördüÄŸümü, siz,
Görseydiniz, çok aÄŸlar, gayet az gülerdiniz.)

Havada bulut görse, der idi ki derakap:
(Ya Rabbi, bu bulutu gönderme bize azap.)

Ve yine kuvvetli bir rüzgar esince dahi,
Derdi: (Bize hayırlı rüzgar ver ya ilahi!)

Gök gürleyince ise, derdi ki yalvararak:
(Ya Rabbi, azabınla eyleme bizi helak.)

O server, bu dünyaya vermedi asla gönül.
Bu faniye, zerrece eylemedi temayül.

Allah, (Ä°ste vereyim) buyurdu kendisine.
O, dünya servetini istemedi hiç yine.

Mirac'da, Cennetlere girip gezdi o kadar.
Lakin o nimetlere etmedi tek bir nazar.

Hiç doyuncaya kadar yediÄŸi görülmedi.
Ekmeğine sirkeyi katık eder ve yerdi.

Bazan da hurma yahut, yalnız zeytinyağını,
Katık edip yiyerek, doyururdu karnını.

Hiç katıksız yer idi ekmeÄŸini bazan da.
Zira bulamıyordu onu çoÄŸu zaman da.

Evinde, iki üç ay, hiç yemek piÅŸmediÄŸi,
Ve olurdu sadece, süt ve hurma yediÄŸi.

Vefat ettiği zaman, zırhı, bir yahudide,
Az arpa karşılığı bulunmuştu rehinde.

Peygamber-i ziÅŸânın, herhangi bir yemeÄŸi,
Asla görülmemiÅŸtir sevip beÄŸenmediÄŸi.

Eve geldiÄŸi zaman, yerdi yemek var ise.
Yahut oruç tutardı, (yemek yok) denilirse.

Suyu, Besmele ile, üç yudumda içerdi.
Sonra, (Elhamdülillah) der ve dua ederdi.