Peygamber efendimiz, doÄŸru ve emin idi.
Zaten meÅŸhur lakabı, (Muhammed-ül emin)di.

Resulün baÅŸ düÅŸmanı o Ebu Cehil bile,
Ä°tiraf etti bunu bizzat kendi diliyle.

Zira Resulullaha, o bir gün ÅŸöyle dedi:
(Ya Muhammed, biz seni yalanlamıyoruz ki.

DoÄŸru sözlü birisin aramızda çünkü sen.
Yalan söylediÄŸini iÅŸitmedik katiyen.

Fakat o getirdiÄŸin bir kitap var ya senin,
Ona inanmıyoruz, sana değil, bilesin.)

Yine Bedir cenginde, henüz savaÅŸtan önce,
Bir müÅŸrik, Ebu Cehl’i gece yalnız görünce,

Yanına yaklaşarak, dedi: (Ya Eba Cehil!
Şurada ikimizden başkası mevcut değil.

Sana, gizli olarak bir ÅŸey sormak isterim.
Ama doÄŸru cevap ver, çok istirham ederim.)

Ebu Cehil kâfiri, dedi: (Haydi, sual et.
Ben, hakikat ne ise, söylerim sana elbet.)

O sordu ki: (Muhammed, doÄŸru ve emin midir?
Yoksa aldatıcı ve yalancı biri midir?)

Ebu Cehil, o zaman dedi ki cevabında:
(O, doÄŸru söyleyici bir kiÅŸidir aslında.)

O, bu sefer sordu ki. (Peki biz, öyle ise,
Niçin savaşıyoruz böyle bir kimse ile?)

Dedi: (Biz, kendisine bir ÅŸey söylemiyoruz.
Getirdiği o dini yalnız istemiyoruz.)

Yine henüz imana gelmeden Ebu Süfyan,
Yolu, Rum diyarına uğramıştı bir zaman.

Herakliyus öÄŸrenip, çağırttı huzuruna.
Resulullah hakkında bir sual sordu ona.

Dedi ki: (Sizin bu gün, inkâr eylediÄŸiniz,
Kimseyi, önceden de inkâr eder miydiniz?)

Dedi ki: (Hayır asla, Onu doğru bilirdik.
Onu, her ihtilafta, hakem tayin ederdik.

Çünkü hiç rastlamadık yalan söylediÄŸine.
Bu yüzden inanırdık Onun her dediÄŸine.)

Yine sahabilerden, Nadir bin Haris, gidip,
Ä°nkârcı müÅŸriklerin karşısına dikilip,

Åžöyle hitab etti ki: (Yazıklar olsun size!
Ä°man etmiyorsunuz siz Peygamberinize.

Halbuki düne kadar, Ona emin derdiniz.
Her hususta, her zaman, Ona güvenirdiniz.

Herhangi ihtilafla karşılaşınca yine,
Hemen baÅŸvururdunuz Onun hakemliÄŸine.

Åžimdi O aynı ÅŸahıs, Hak’tan emir alarak,
Gelmiştir aranıza bir Peygamber olarak.

Hatta gönderilmiÅŸtir, O bilcümle cihana.
Niçin inanmazsınız ÅŸimdi aynı insana?)