Mekke'nin civarında, bir kurt, acıktığından,
Hızla kovalıyordu bir geyiği ardından.

Kâfirlerin yanından geçiyorken, bir ara,
Dile gelip ÅŸöylece hitab etti onlara:

(Ey KureyÅŸ kâfirleri, yazıklar olsun size.
Niçin inanmazsınız siz Peygamberinize?

O, ebedi Cennete çağırırken sizleri,
Siz inkâr edersiniz böyle bir Peygamberi.)

Yine Eshabdan biri, anlatır ki ÅŸöylece:
Bir gün evde dururdum, iman etmeden önce.

Her gün tapındığımız bir putumuz vardı ki,
Konuşmaya başladı o birden insan gibi

Hem de gayet fasih ve beliÄŸ konuÅŸuyordu.
Ve Resulü metheden ÅŸiirler söylüyordu.

Ben, ÅŸaÅŸkınlık içinde düÅŸünürken, o anda,
Bu sefer bir kuÅŸ gelip, eyledi ÅŸöyle nida:

(Ey Abbas, sen bu iÅŸe çok hayret ediyorsun.
Ama kendi haline, neden şaşırmıyorsun?

Ahir zaman Nebisi, o hazret-i Muhammed,
Ä°nsanlığı, Ä°slam’a ediyor ÅŸimdi davet.

Davetine koÅŸarken herkes o Peygamberin,
Ne garip ki, bu iÅŸten yoktur senin haberin.)

KuÅŸtan da bu sözleri iÅŸitince, nihayet,
Çok ÅŸükür bana dahi nasib oldu hidayet.

Derhal Resulullahın gidip hanelerine,
Ben dahi ÅŸereflendim, girmek ile bu dine.

Ebu Hüreyre dahi, der ki: (Medine'de, biz,
Kimsenin bostanına giremezdik izinsiz.

Zira her bir bostanda, bir deve duruyordu.
Yabancı biri girse, ona saldırıyordu.

Bir gün girdi Resul de, birinin bostanına.
Lakin onun devesi, saldırmadı hiç Ona.

Hatta önüne gelip, burnunu yere koydu.
Ve Onun huzurunda, hürmet ile oturdu.

Resulullah, devenin yularını, boynuna,
Atarak, daha sonra buyurdular ki ona:

(Yerlerde ve göklerde hiçbir ÅŸey yok ki zinhar,
Peygamber olduÄŸumu bilmeyip, etsin inkâr.

Yalnız insan ve cinden, bazısı müstesnadır.
Zira onlar içinde, inanmayanlar vardır.)

Daha sonra, devenin sahibine dönerek,
Buyurdu ki: (Bu senden, ÅŸikayet ediyor pek.

Ona, öteden beri hep zor iÅŸler vermiÅŸsin.
Üstelik kendisine, pek az yem yedirmiÅŸsin.

Kesmek istiyormuÅŸsun ÅŸimdi de bu deveyi.
Ey kiÅŸi, doÄŸru mudur onun bana dediÄŸi?)

Adam, hayret ederek olmuÅŸtu hem bi-huzur.
Dedi: (Ya Resulallah, evet, bunlar doÄŸrudur.)

O zaman Resulullah buyurdu ki: (Ey kimse!
Madem doÄŸru söylüyor, kesme onu öyleyse.)