Abdullah-ı Åžemdini, hem âlim, hem veliydi.
Büyük insan olduÄŸu, her halinden belliydi.

Bir gün, cemaatine buyurdu: (Ey insanlar!
Bilin ki, önümüzde gayet çetin günler var.

Ahirette herkese, sual ve hesap vardır.
Zira Peygamberimiz, ÅŸöyle buyurmaktadır:

(Nasıl ki sürüsünden mesul ise bir çoban,
Siz dahi mesulsünüz, çoluk çocuÄŸunuzdan.)

Ayrıca, ihlas ile yapın ki her ameli,
MahÅŸerde, onlar size olsunlar faideli.

Rabbimiz buyurur ki: (Siz, ibadetinize,
Hiç riya sokmazsanız, azap yapmam ben size.)

Yani, tam ihlas ile yaparsanız ibadet,
Niye azab edeyim ben size, yapmam elbet.

Salebe, ibni Sakka, Bel'am ve Ä°blis'in de,
Ä°lim ve amelleri var idi hepsinin de.

Ve lakin ihlasları olmadığından sebep,
Azab-ı ilahiye müstehak oldular hep.

(Ä°hlas) ÅŸuna denir ki, bir amelin, bir iÅŸin,
Yapılmış olmasıdır sadece Allah için.

EÄŸer ki ibadete, bir riya ve gösteriÅŸ,
Karışırsa, insana faide vermez o iş.

Yani bir bardak suya, bir tek (kıl) düÅŸse ÅŸayet,
Gönül rahatlığıyla, içilmez o su elbet.

Yolu da ÅŸöyledir ki, ihlas elde etmenin,
Yanında bulunmaktır, ihlaslı kimselerin.

Evliyanın kalbleri, ihlasın kaynağıdır.
Onların kalblerinde, feyz-i ilahi vardır.

Peygamber-i ziÅŸânın kalbinden çıkan nurlar,
Kalbden kalbe akarak, cihanı doldururlar.

Veliler, kalbleriyle alarak bu nurları,
Aynen başka kalblere yansıtırlar onları.

Feyiz almak için de, iki ÅŸart vardır elbet.
Birisi (inanmak)tır, ikincisi (muhabbet).

Yani filan velinin kalbinde bu nur vardır.
Diye samimiyetle, buna tam inanmaktır.

Ä°kincisi, o zata beslemektir muhabbet.
Bu iki ÅŸart var ise, o feyiz akar elbet.

Onların kitabını, severek, inanarak,
Okuyanlara dahi, feyiz akar muhakkak.

Hiç kitap okumadan geçer ise bir ömür,
Bulunur mu mahÅŸerde, bir bahane ve özür?

(Haberim yoktu) demek, insanı kurtaramaz.
(Bilmiyordum) demek de, geçerli özür olmaz.

Çünkü ilk vazifemiz, her ÅŸeyden daha evvel,
Dinin emirlerini öÄŸrenmektir mükemmel.

Kim Ä°slam’ın emrine tam tâbi olsa eÄŸer,
Akar ona sel gibi, o nur ile feyizler.

Tâbi olmak dinidir nitekim Ä°slamiyet.
Ya Rabbi, bu nimeti bizlere de nasib et.)