Ali Galib-i Vasfi, âlim ve evliyadır.
Kalbleri aydınlatan nasihatları vardır.

Ona bir gün sordular: (Ahirette, azaba,
Duçar olmamak için, ne yapmalı acaba?)

Buyurdu ki: (Dünyada kurmayın uzun emel.
Çünkü hep yaklaşıyor arkadan size ecel.

Böyle hep ilel ebed sürmeyecek bu ömür.
Öyle ise ölümü eyleyin çok tefekkür.

Åžu anda vaki olsa ÅŸiddetli bir zelzele,
Hepimiz ölürüz de, saÄŸ kalmaz bir fert bile.

Ne kadar çok olsa da para pul, tapu senet,
Hiçbirinin, orada faydası olmaz elbet.

Kim yaptıysa dünyada iyi iÅŸ, güzel amel,
Ahiretteki hali, olur iyi, mükemmel.)

Biri sordu: (Efendim, iman ile dünyadan,
Gitmek için, acaba ne yapmalı Müslüman?).

Buyurdu: (Bunun yolu, en son Allah demektir.
Son söz Allah olmazsa, o zaman felakettir).

Adam bunu öÄŸrenip, gidiyorken evine,
Çağırdı o kimseyi yanına tekrar yine.

Buyurdu ki: (Peki sen, öÄŸrendin cevabını.
Ne zaman diyeceksin bu Allah kelamını?)

Dedi: (Ömrüm bitip de, son nefesim gelince,
Her şeyi bırakarak, Allah derim hemence.)

Buyurdu ki: (Evladım, ne zamandır son nefes?)
Dedi ki: (Allah bilir, baÅŸka kimse bilemez.)

Buyurdu: (Åžu anda da gelebilir mi yani?)
Dedi: (Hiç belli olmaz, bazen de gelir ani.)

Buyurdu ki: (Son nefes belli deÄŸil diyorsun.
Niçin Allah demeyi, sona bırakıyorsun?

Bugün, hatta ÅŸu anda, an Rabbinin adını.
Belki ölebilirsin, ne beklersin yarını?

Ecel, öyle aniden gelebilir ki evlat,
Bir kez Allah demeye, bulunmaz belki fırsat.

Öyleyse sen ÅŸimdiden, baÅŸla Allah demeye.
Belki olmaz zamanın, son anda söylemeye.)

Bir gün de buyurdu ki: (Bu dünya, iÅŸ yeridir.
Ücret alınacak yer, elbette ahirettir.

Salih, iyi işleri yapmaya uğraşınız.
Allah’ın beÄŸendiÄŸi amelleri yapınız.

Bu ameller içinde en üstünü, (Namaz)dır.
Namaz, dinin direÄŸi, müminin miracıdır.

Namazı, doÄŸru dürüst kılarsa eÄŸer insan,
Kurtulur tamamiyle her günah ve haramdan.

Müminun suresinin başındaki âyette,
Buyuruldu: (Müminler, kurtulacak elbette.)

Âyetin devamında, ÅŸöyle buyurmaktadır:
(Onlar, namazlarını huşuyla kılanlardır.)