Seyyid Fehim Arvasi, büyük evliya idi.
Sözleri, hasta olan ruhlara deva idi.

O, bir gün buyurdu ki: (Kalb, Allah'a mahsustur.
Onun muhabbetiyle, bulur rahat ve huzur.

EÄŸer ki meylederse, Allah'tan gayrisine,
O kalb hasta demektir, bakmalı çaresine.

Mesela hubb-u dünya bir kalbe girse eÄŸer,
Hastalığı kapmıştır, tedavi icab eder.

Kalbinden bu sevgiyi, kim etmiÅŸse tam ihraç,
O zatın sohbetidir bu derde asıl ilaç.

Allah adamlarının sözü ve nasihati,
Söküp atar gönülden, dünyaya muhabbeti.

Hubb-u dünya, her kimin kalbinde varsa eÄŸer,
Onlardan uzak durup, görmemek icab eder.

Zira bu kiÅŸilerle beraberlik ve ülfet,
Ä°nsanı, bu belaya sürükler en nihayet.

Zira bir kap üzümden, çürük olsa bir teki,
DiÄŸer saÄŸlamları da çürütür elbetteki.

Çünkü çabuk yayılır her kötülük ve zulmet.
Lakin çok zor yayılır iyilik, güzel haslet.

Hadiste buyuruldu: (Ä°ki mümin, Müslüman,
Bir yerde, bir araya gelirlerse bir zaman,

Allah ve Peygamberden bahsetmezlerse eÄŸer,
Hak teâlâ onlara, elbette lanet eder.)

Halbuki büyüklerden bahsedilen bir yere,
Ä°ner mutlak surette, rahmet-i ilahiyye.

Kitabı okunursa onların yine şayet,
YaÄŸar yine oraya, bir bereket ve rahmet.

Zira o büyüklerin bir sözü, bir nazarı,
Söküp atar kalblerden, karartı ve pasları.

Hakkı bâtıl olandan ayırmak, tefrik etmek,
Herkesin yapacağı kolay iş değildir pek.

Dünyada en müÅŸkil iÅŸ, hak nedir, bâtıl nedir?
Bunu, doğru olarak ayırt edebilmektir.

Tasavvufta yükselmiÅŸ, çok yüksek evliyalar,
Hakkı bâtıl olandan, kolayca ayırırlar.

Böyle bir evliyaya kavuÅŸursa bir kiÅŸi,
Dünya ve ahirette kolay olur her iÅŸi.

Kitaplarını dahi, seve seve okuyan,
Ayırır bu sayede, o da hakkı bâtıldan.

Rastgele bir kitabı okursa birisi de,
Şeytanın maskarası olur neticesinde.

Vaktiyle bir Müslüman, Kâbe'ye gidecekmiÅŸ.
Rastgele birisine gidip yol sual etmiÅŸ.

Onun tarif ettiÄŸi bir yola girmiÅŸ, ama,
Nice sonra Kâbe’yi, sormuÅŸ baÅŸka adama.

O demiÅŸ: (Ne Kâbe’si, burası Horasan'dır.
Aksi istikamette gelmişsin ne zamandır.)

Halbuki bu arada, geçmiÅŸ hac mevsimi de.
Yanlış yere sormanın, zararı budur işte.