Taha-yı Hakkari, çok büyük evliya zat.
Her gün, sohbetlerinde ediyordu nasihat.

Bir gün de buyurdu ki: Mümini çekiÅŸtirmek,
Allah'ın men ettiği iştir ki, fecidir pek.

Halbuki bu hususta buyurmuÅŸ ki büyükler:
(Bir müminin ismini, duvarda görsen eÄŸer,

O müminin ismine, saygı, hürmet yönünden,
Önünü ilikleyip, geç o duvar önünden.)

Niçin? Çünkü orada, Allah'a iman etmiÅŸ,
Bir müminin ismi var, iÅŸte budur asıl iÅŸ.

Müminin kıymetini, burada bilmesek de,
Bir gurbete çıkanlar, iyi bilir elbette.

Ä°ki mümin, küsseler herhangi bir sebepten,
Özür dilemelidir hemen birbirlerinden.

Kim önce davranır da, eÄŸer özür dilerse,
Cennette, güzel bir köÅŸk verilir o kimseye.

Bunu, Peygamberimiz bize haber vermiÅŸtir.
Bunu yapabilene, bu müjde verilmiÅŸtir.

Özür dilemezlerse böyle dargın kimseler,
Bunlardan bir tanesi, mutlaka azap çeker.

Çünkü o ikisinden, haksızdır biri mutlak.
DoÄŸru iki olamaz, hak, tek olur muhakkak.

AteÅŸ deyip geçmeyin, düÅŸünün üzerinde.
Tutun parmağınızı bir kibrit alevinde.

Âlimler buyurur ki: (Haram, ateÅŸ gibidir.)
Cehennemin ateÅŸi, hele çok ÅŸiddetlidir.

Haram ÅŸey konuÅŸursan, ateÅŸ yemiÅŸ olursun.
Haram yersen, mideni ateÅŸle doldurursun.

Harama uzanırsan, dokunursun ateşe.
Yolların ateş olur, gidersen haram işe.

Bir harama bakarsan, bilmiÅŸ ol ki o dahi,
AteÅŸ olup, mahÅŸerde yakar seni vallahi.

Bütün bunlara raÄŸmen, etmeyip hiç endiÅŸe,
Bir insan, bile bile nasıl gider ateşe?

Denirse ki: (Günahlar ateÅŸtir, biliyoruz.
Ama biz o ateÅŸi, bugün göremiyoruz.)

Bu göz ile bakarsak, göremeyiz elbette.
Bizi, bu göz düÅŸürür, en büyük felakete.

KureyÅŸ müÅŸrikleri de, bu göz ile baktılar.
O Servere imandan böyle mahrum kaldılar.

Dediler: (Bizim gibi bir adam bu nihayet.
Yalnız bir hırkası var, fakirdir hem de gayet.

Garip ve kölelerle oturur, namaz kılar.
Biz ise, hem zenginiz, hem itibarımız var.

Nasıl Peygamber olur, bu haliyle O bize?
Niçin tâbi olalım bizden daha acize?)

Onu, bu gözle görüp, iman edemediler.
Ebedi felakete duçar olup gittiler.

Lakin eshab-ı kiram, bakıp gönül gözüyle,
Uğrunda can verdiler, inanıp seve seve.)