Henüz yaşı küçükken bu evliya kiÅŸinin,
Mektebe verdi onu, annesi ilim için.

Bir gün, normal vaktinden erken döndü evine.
Annesi, sebebini sorunca kendisine,

Dedi ki: (AnneciÄŸim, bugün bir ÅŸey öÄŸrendim.
Duanı almak için, erkenden eve geldim.

Hak teâlâ, Kur'anda buyuruyor ki bize:
(Ä°taat eyleyiniz bana ve annenize.)

Ä°ÅŸte ey anneciÄŸim, benim için dua et.
Sana hizmet edeyim, Rabbime de ibadet.)

Annesi el kaldırıp, dua etti oğluna.
Yükselmenin yolları, açıldı artık ona.

Karlı ve dondurucu soğuk bir kış gecesi,
Yatağından seslenip, su istedi annesi.

(Peki anne!) diyerek, testiye koÅŸtu, fakat,
Gördü ki, hiç içinde su kalmamış o saat.

Kar, soÄŸuk dinlemeyip, dışarı çıktı hemen.
Doldurdu testisini ilerdeki çeÅŸmeden.

Lakin o, su alıp da döndüÄŸünde evine,
Gördü ki, validesi uykuya dalmış yine.

Onu uyandırmaya, gönlü razı gelmedi.
Buzla kaplı testiyle, baş ucunda bekledi.

Biraz sonra annesi, uyanınca yatakta,
Gördü ki, testi elde, oÄŸlu bekler ayakta.

Dedi ki: (Ey evladım, niçin oturmuyorsun?
Ve niçin testi elde, ayakta bekliyorsun?)

O şiddetli soğuğun ve karın tesiriyle,
Oğlunun parmakları, yapışmıştı testiye.

Dedi ki: (AnneciÄŸim, beklerim ki böyle ben,
Hemen verebileyim suyu geciktirmeden.)

O anda, yaÅŸla doldu gözleri annesinin.
Ve açtı ellerini, oÄŸluna dua için.

Dedi ki: (Ben oğlumdan razıyım ya ilahi!
İhsan edip razı ol kendisinden sen dahi.)

Annesinin yaptığı bu hayır dua ile,
Yüksek derecelere eriÅŸti tamamiyle.

Bir kimse var idi ki, imtihan etmek için,
Ziyaretine geldi bu evliya kiÅŸinin.

DüÅŸündü ki: Bana bir keramet gösterirse,
O zaman anlarım ki, evliyadır bu kimse.

Onun bu niyetini anladıysa da bu zat,
Hiç bir ÅŸey söylemedi kendisine o saat.

Lakin ona, giderken kilim etti hediye.
Ayrıca tembih etti: (Kaybetme bunu) diye.

Ayrılıp, o kilimle hacca gitti o zat da.
Lakin onu, bir ara kaybetti Arafat’ta.

Çok aradı ise de, rastlamadı izine.
DönüÅŸte, bu veliyi ziyaret etti yine.

Baktı, kilim duruyor önünde o büyüÄŸün.
Talebesi olmakla ÅŸereflendi aynı gün.