Behaeddin Buhari, bazı talebesiyle,
Bir eve gitmiÅŸ idi, ziyafet gayesiyle.

Bu Allah adamı ve hem de talebeleri,
Oturdular sofraya, gelmedi fakat biri.

O talebeye dönüp, sordu ki o büyük zat:
(Sen, ne için sofraya gelmiyorsun ey evlat?)

O ise, üstadına arz etti ki cevaben:
(Nafile oruç için niyetliyim bugün ben.)

Buyurdu ki: (TuttuÄŸun, nafile oruç ise,
Onu bozabilirsin, gel, sen de katıl bize.)

O yine gelmeyince, (Gel) dedi ona tekrar.
Lakin o, gelmemekte, etti inat ve ısrar.

Dönüp diÄŸerlerine buyurdu ki o zaman:
(Terk edin bu adamı, bu, uzaktır Allah’tan.)

O, böyle üstadına edince muhalefet,
Geldi onun başına, bir manevi felaket.

Bıraktı ibadeti, kalmadı namaz, niyaz.
Çünkü o, üstadına etti inat, itiraz.

Yine baÅŸka bir gün de, bir evde, bu büyük zat,
Verirdi talebeye, biraz ders ve nasihat.

Biraz sonra, aniden ara verip dersine,
Baktı Molla Necmeddin adlı talebesine.

Buyurdu: (Åžimdi senden, edersem bir iÅŸ talep,
Sözümü dinleyip de, yapar mısın sen acep?)

O, (Yaparım) deyince, buyurdu ki: (Günah, fısk,
Olsa da yapar mısın, farzı muhal hırsızlık?)

O an Molla Necmeddin, durdu, düÅŸündü biraz.
(Mazur görün, yapamam) deyip, etti itiraz.

Üzülüp buyurdu ki: (Sen bizim emrimizi,
Madem ki yapmıyorsun, öyleyse terk et bizi.)

BaÅŸka bir talebeye, buyurdu ki o vakit:
(Åžu karşıda gördüÄŸün mütevazı eve git.

Duvarından atlayıp, giriver içeriye.
Biraz kumaÅŸ olacak, onu al, getir bize.)

(Peki efendim) deyip, gidip aştı duvarı.
Eve girip, aldı ve getirdi kumaşları.

Bunu, talebeleri eylediler çok merak.
ÖÄŸrenmek istediler, hikmetini sorarak.

O sabah buyurdu ki: (Sen, bunları al yine.
Götürüp teslim eyle, hemen ev sahibine.

De ki: Hırsız girmeden evinize bu gece,
Kurtardık bu malları, davranıp daha önce.)

Ve Molla Necmeddin’e buyurdu: (Ey Necmeddin!
Sen eÄŸer peki deyip, sözümü dinleseydin,

AÅŸikâr olacaktı sana çok gizli ÅŸeyler.
Fakat neyleyeyim ki, nasibin yokmuÅŸ meÄŸer.)