Tüccarlık yapıyordu gençlik senelerinde.
Bir kıtlık baÅŸgösterdi, bir ara Belh ÅŸehrinde.

Bu yüzden, suratları asık idi herkesin.
Açlıktan gülmüyordu yüzleri hiç kimsenin.

Rastladı o sırada neÅŸeli bir köleye.
Merak etti, bu, niçin neÅŸeli böyle diye.

Sordu ki: (Bu kıtlıktan, herkes üzüntülü hep.
Sen ise neÅŸelisin, hikmeti nedir acep?)

O, cevaben dedi ki: (Ne için üzüleyim?
Çok varlıklı ve zengin bir efendim var benim.

Åžefkatli, merhametli, cömerttir hem de gayet.
Ne için edineyim kıtlığı kendime dert?)

O bunu iÅŸitince, dedi: (Aman ya Rabbi!
Duymadım ben ömrümde güzel söz, bunun gibi.

O, bir kula güvenip, oluyor da bahtiyar,
Benim, yok tevekkülüm Rabbime onun kadar.)

Gençlik senelerinde, reisiydi gençlerin.
Gitti tapınağına bir gün mecusilerin.

Dedi ki: (ArkadaÅŸlar, girelim de içeri,
Görelim ÅŸu ateÅŸe tapan mecusileri.)

Girince gördüler ki, genç biri oturuyor.
Önünde ateÅŸ yakmış, ona secde yapıyor.

Dedi ki: (Bu ateşe ibadet etme sakın.
Allah'a iman et ki, azaptan kurtulasın.)

O böyle dediyse de, aldırmadı o fakat.
Ve hatta sinirlenip, gelip vurdu bir tokat.

Çok üzüldü o gencin böyle davranışına.
Ve sonra çıktı hemen, tapınağın dışına.

Dedi ki: (Arkadaşlar, benim kusurlarımdan,
O mecusi genç kiÅŸi, olamadı Müslüman.

Benim bozukluÄŸumdan, etmedi sözüm tesir.)
Deyip, bu hadiseye oldu çok müteessir.

Tövbe istiÄŸfar edip, aÄŸladı için için.
Sel gibi gözyaÅŸları akıttı bunun için.

Başladı hemen sonra, ilim tahsil etmeye.
Büyük bir âlim olup, tekrardan geldi Belh'e.

Fakat uzun seneler geçmiÅŸ idi aradan.
Geldi o tapınağa, talebeyle bir zaman.

Buyurdu ki: (Girelim, gelin şu tapınağa.
Hallerini görüp de, ÅŸükredelim Allah'a.)

Girip gördü içerde, gayet yaÅŸlı bir kiÅŸi.
Buyurdu: (Müslüman ol, terk eyle bu ateÅŸi.)

Ä°htiyar, (Peki) dedi hiç itiraz etmeden.
Bir ÅŸehadet getirip, imana geldi hemen.

Buyurdu: (Yıllar önce, bir genç vardı burada.
O, ÅŸimdi nerededir, yaşıyor mu dünyada?)

(O genç, benim) deyince, hayret edip dedi ki:
(Ä°mana gelmemiÅŸtin o zaman, niye peki?)

Dedi: (Tesir etmedi sözlerin bana o gün.
Åžimdi ise kalbime iÅŸledi tek bir sözün.)