Abdürrezzak Ali Efendi “rahmetullahi aleyh”, Anadolu Evliyasındandır.
1842 de Erzurum’da doÄŸdu.
Türbesi, Adana’nın Ä°smailiye köyündedir.
Talebesinden biri uzun bir sefere çıkacaktı.
Bir gün önce geldi bu zatın huzuruna.
Ve arzetti:
- Efendim, sefere çıkıyorum. Duanızı almaya geldim.
Mübarek, elini koydu gencin omzuna:
- Selametle git evladım. Yolda bir sıkıntıyla karşılaşırsan bizi hatırla!
Talebe;
- BaÅŸ üstüne hocam, dedi.
Ve ertesi gün çıktı yola.
Bir müddet gitmiÅŸti ki, ıssız bir yerde “VahÅŸi hayvanlar” çıktı önüne.
Ne bir aÄŸaç vardı etrafta, ne de bir çukur.
Çaresizdi.
O ara hocasını hatırladı birden.
Ve kalbinden yalvardı:
- Ya Rabbi! Hocamı imdada gönder bana!
Ellerini yüzüne sürmeden hocası belirdi önünde.
Gayet heybetliydi.
Aslanlar tam saldırıyordu ki, bu “Allah adamı”nı görünce büktüler boyunlarını.
Ve sessizce uzaklaştılar oradan.
Adeta birer suçlu gibi.
Yolcu kurtulmuÅŸtu.
Hocasına teÅŸekkür etmek istedi.
Ama göremedi onu bir daha.
KaybolmuÅŸtu gözden.
Sefer dönüÅŸü hocasını görmeye gitti.
Elini öpüp oturdu karşısına.
Tam bu hadiseden bahsedecekti ki, hocası işaretle;
- Sus! Unut o meseleyi, buyurdu.
Namaz, dinin direÄŸidir
Bir genç de nasihat istemiÅŸti bu zattan.
Cevabında;
- Namaza çok ehemmiyet ver, buyurdu.
Ve izah etti:
- Namazını dosdoÄŸru kılan bir kimse dinini doÄŸrultmuÅŸ, kılmayan ise yıkmış olur. Unutma, Müslüman demek, “BeÅŸ vakit namazını, vaktinde ve muntazam kılan insan” demektir.
Genç büktü boynunu:
- Ben bazen kılamıyorum hocam.
- Neden?
- Bilmiyorum, iÅŸe güce dalıyoruz. O arada geçiyor namaz.
Büyük veli ciddileÅŸti:
- Olmaz, çok yanlış. Mutlaka kılmalısın namazını.
- Peki efendim, namazı kazaya bırakmak için hiç özür yok mudur?
- Var elbette.
- Onlar nedir efendim?
- “Uyku” ve “Unutmak”.
- BaÅŸka hocam?
- BaÅŸka özür yoktur.
Genç anlamıştı meseleyi.
“Bir daha namazımı kazaya bırakmayacağım!” diye söz verdi kendi kendine.
Ve tuttu bu sözünü.
Bir vaktini bırakmadı kazaya.
|
