Ahmet Raufi Efendi “rahmetullahi aleyh”, 1600 lü yıllarda Ä°stanbul’da yaÅŸadı.
Üsküdar’da vefat etti.
Kabr-i ÅŸerifi Koca Sinan PaÅŸa camii bahçesindedir.
Ahmet adında bir genç, bu zatı merak edip ziyaretine gitti bir gün.
Ä°lk defa görecekti kendisini.
Bu velinin yaşı doksanın üzerindeydi.
Genci karşısında görünce ismiyle hitab edip;
- Hoş geldin Ahmet evladım! Ben de seni bekliyordum, buyurdu.
Sonra kalktı ve sevgiyle kucakladı genç adamı.
Müsafaha ederken öyle sıktı ki elini, kemikleri birbirine geçti delikanlının.
Hatta bağırmamak için zor tuttu kendisini.
Mübarek zat tebessümle baktı ona:
- Nasıl? Hayret ettin değil mi?
- Evet efendim. Çok ÅŸaşırdım doÄŸrusu.
- Bu kuvvet, gençliÄŸimdeki kuvvettir evladım. Hiç deÄŸiÅŸmedi.
Merakla sordu genç adam:
- Bunu neye borçlusunuz efendim?
- Helal lokma yemeÄŸe.
En kıymetli ibadet
Bir talebesi de bir gün bu Veli zata;
- Hocam, dinimizde en kıymetli ibadet nedir? diye sordu bir gün.
Hocası cevabında;
- Namaz’dır, buyurdu.
Ve izah etti:
- Namaz, imandan sonra en kıymetli ibadettir dinimizde. Bir vakit namazı özürsüz kazaya bırakan, seksen hukbe Cehennemde yanacaktır.
Delikanlı, “Hukbe” kelimesini ilk defa duyuyordu.
Sordu hemen:
- Hukbe ne kadar zamandır efendim?
- Seksen ahiret senesidir ki, her günü, seksen dünya senesi kadardır.
Feyz alabilmek için
Bir gün de genç bir akrabası;
- Efendim, Evliyadan feyz almak için ne yapmak lazım? diye sordu bu büyük zata.
Cevaben;
- Ä°simlerini anmak kâfidir, buyurdu.
Ve sordu ona:
- Bak evladım, Allahü teâlâ her ÅŸeyi bir sebeple yaratır deÄŸil mi?
- Evet efendim.
- Mesela açlığımızı gidermek için ekmek, sesleri duyabilmek için hava, etrafımızı görebilmek için de ışık lazım deÄŸil mi?
- Evet efendim.
- Ä°ÅŸte Evliyadan feyz alabilmek için de isimlerini anmak lazım. Ama sevgi ve hürmetle tabii.
Ve ilave etti:
- Hadis-i ÅŸerifte; “Evliyanın anıldığı yere rahmet yaÄŸar” buyuruldu. Åžimdi anladın mı evladım?
- Anladım hocam. |
