Kandilli Dede "rahmetullahi aleyh", BileciÄŸin Bozöyük ilçesini nurlandıran bir Allah dostu.

Vaktiyle bir savaÅŸ çıkmıştı o yörede.
Bu mübarek zat, bir sürü geyiÄŸin boynuzlarına yanan kandiller astırıp, bir gece vakti saldırdılar düÅŸmana.

Karanlıkta, onları büyük bir ordu sanan düÅŸman, telaÅŸlanıp kaçmaya baÅŸladı.
Ve savaş kazanıldı.

Ä°ÅŸte “Kandilli Dede” lakabı buradan geliyor.

Beni de kabul edin!

Bir gün, bir genç geldi kapısına.
Çok günahlar iÅŸlemiÅŸse de piÅŸman olup tövbe etmiÅŸti.

Rica etti bu büyükten:
- Ne olur, beni de kabul edin talebeliÄŸe.

Gence ÅŸöyle bir bakıp;
- Evladım, önce halini düzelt, sonra gel! buyurdu.

Ancak genç üzüldü bu söze.
Kalbi incindi.
Mahzun halde geri döndü.

Ve bir kuytucuÄŸa çekilip, baÅŸladı aÄŸlamaya:
- Ya Rabbi! Ben ne fena bir kulum ki, kabul edilmedim o kapıya. Halbuki ben, senin rızana kavuÅŸmak istiyordum, dedi gözyaÅŸlarıyla.

O anda bir ilham geldi bu Veliye:

Åžöyle ki;
- “Sen ne yaptın? Allahü teâlâyı talep edene hizmetçi olacakken, kovdun kapından!”

Hatasını anlayıp koştu arkasından.
Bulup, özür diledi.

Ve ÅŸefkatle bakıp, teveccüh etti.
O anda zikre başladı gencin kalbi.

Elimizden geldiÄŸince

Bu zat, herkesin yardımına koşar, darda kalanların imdadına yetişirdi.
Bir gün, genç bir komÅŸusu geldi yanına.

Ve edeple;
- Efendim, ne güzel, herkesin sıkıntısını gideriyorsunuz, dedi.

Mübarek zat;
- Elimizden geldiÄŸince, buyurdu.

Genç adam sordu:
- Merak ettim de efendim, insanları sıkıntıdan kurtarmak çok mu sevaptır?

- Elbette evladım. Bir kimseyi bir dünya sıkıntısından kurtarmak, bütün cihanın nafile ibadetlerinden daha sevaptır, buyurdu.

Ve ekledi:
- Hele “Ahiret sıkıntısı”ndan kurtarmanın ecri ne kadardır? DüÅŸün artık.

Delikanlı anlamadı:
- Ahiret sıkıntısı mı efendim?
- Evet.

- Ondan kurtarmak nasıl olur hocam?
- Çok kolay. Birine, Ä°slamiyet’ten bilmediÄŸi bir ÅŸeyi öÄŸretirsin. Bir gencin eline, “Ehl-i sünnet”i anlatan bir kitap tutuÅŸturursun. Bu kadar basit.

Ve özetledi:
- Çünkü bu iÅŸ, “Emr-i maruf”tur ve Peygamberlerin vazifesidir. Sevabının miktarını ancak Allahü teâlâ bilir.