Sevgili Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” Cebrail aleyhisselamı ilk gördüÄŸü gecenin ertesi, Ramazan ayının 17.ci gecesiydi.
GüneÅŸ henüz doÄŸmamış, yeryüzü bir uçtan bir uca derin bir sessizlik içindeydi. Seher vaktine yakın, maÄŸara içini muazzam bir nur doldurdu birden.
O Server “sallallahü aleyhi ve sellem” başını kaldırınca, Cebrail aleyhisselamı gördü karşısında.
Çok güzel bir insan ÅŸeklindeydi.
Ve konuşmaya başladı:
- Ä°kra! “Oku”
Efendimiz aleyhisselam cevap verdiler:
- Ben okumuÅŸ deÄŸilim.
Hazret-i Cebrail, Efendimiz aleyhisselamı kuvvetle sıkıp, tekrar etti ilahi emri:
- Oku!
- Ben okumuÅŸ deÄŸilim.
Melek bir daha sıkıp, tekrarladı emri:
- Oku!
Efendimiz aleyhisselam aynı cevabı verdiler:
- Benim okumuÅŸluÄŸum yok.
Cebrail aleyhisselam üçüncü defa sıktı ve bıraktı.
- Oku! Rabbinin emriyle oku! Ki O, insanı kan pıhtısından yarattı. Oku! Ki senin Rabbin kalemle yazı yazmayı öÄŸreten, insana bilmediÄŸini bildiren, kerimlerin kerimi ve ihsan sahibidir.
Efendimiz aleyhisselam, melekle birlikte tekrar etti bu âyetleri.
Evet, yirmiüç yıl devam edecek olan vahiy böylece baÅŸlamış ve Ä°slam güneÅŸi, batmamak üzere doÄŸmuÅŸtu.
Bütün bunlar, bir an içinde olmuÅŸ,
Ve melek gözden kaybolmuÅŸtu.
Efendimiz aleyhisselam bu hadisenin tesiriyle ürpermeye baÅŸladı.
Korku içinde maÄŸaradan çıktı.
Ve eve varıp seslendi hazret-i Hatice’ye:
- Beni örtün! Beni örtün!
SakinleÅŸince gördüklerini anlattı Hatice validemize. “radıyallahü teâlâ anha”.
Hâlâ bu fevkaladeliÄŸin rahmani mi, ÅŸeytani mi olduÄŸundan emin deÄŸildi.
Bunu tahkik için birlikte “Varaka bin Nevfel”e gittiler.
Varaka, hazret-i Hatice’nin amca oÄŸluydu.
Ve ilim sahibi bir zattı.
Hayli yaÅŸlanmış, gözleri görmez olmuÅŸtu artık.
Efendimiz aleyhisselamı dinledikten sonra tane tane konuştu:
- Sana müjdeler olsun ya Muhammed! O gördüÄŸün, Cebrail adındaki melektir ki, cenâb-ı Hak Onu Musa ve Ä°sa Peygamberlere göndermiÅŸtir. Yemin ederim ki sen Ä°sa aleyhisselamın müjdelediÄŸi son Peygambersin.
Ve ilave etti:
- KeÅŸke genç olsaydım da, kavmin seni Mekke’den hicrete zorladıklarında yardımcı olabilseydim.
Efendimiz aleyhisselam sordu:
- Beni Mekke’den çıkarırlar mı?
- Evet, seni yalancılıkla itham eder ve çıkarırlar Mekke’den, dedi.
Sonra alnından öpüp, uÄŸurladı.
|
