Ömer bin Abdülaziz “rahmetullahi aleyh” halife seçildiÄŸi gün, Salim bin Abdullah adındaki bir alime mektup yazıp rica etti:
- Bana, hazret-i Ömer’den “radıyallahü teâlâ anh” bilgi ver. Onun izinden gitmek istiyorum.
O da cevabında;
- Çok zor. Allah yardımcın olsun, diye yazdı.
Ve ÅŸu bilgileri verdi:
Hazret-i Ömer halife olunca, eshab maaÅŸ tayin ettiler kendisine.
O, bunu fazla görüp kabul etmedi.
Yarısında anlaştılar.
Daha sonra arttırmak istedilerse de, bunu ona söylemek cesaret isterdi.
Ä°ki sahabi bunu göze aldılar.
Söylemeye giderken, hazret-i Osman durdurdu onları:
- Nereye gidersiniz?
- Halifeye.
- Hayrola, ne için?
- Maaşını arttıralım diye teklif edeceğiz.
Hazret-i Osman “radıyallahü teâlâ anh” çok ÅŸaşırdı:
- Siz Ömer’i tanımaz mısınız? BoÅŸuna gitmeyin.
- Neden ya Osman?
- Kabul etmez. Üstelik de kızar size. Benden söylemesi.
- Peki ne yapalım?
- Kızı Hafsa’ya söyletebiliriz. Belki kırmaz onu.
O gidenler;
- Ä°yi fikir, dediler.
Ve doÄŸruca hazret-i Hafsa validemize “radıyallahü teâlâ anha” gittiler.
Durumu anlatıp, sıkı sıkı tenbih ettiler:
- Aman ha, bizim gönderdiÄŸimizi söyleme sakın!
Hafsa validemiz “radıyallahü teâlâ anha”;
- Olur, söylemem, dedi.
Ve babasına gidip arzetti meseleyi.
Ama korkulan olmuÅŸtu.
Kızım seni kim gönderdi?
Hazret-i Ömer kabul etmediÄŸi gibi celallenip çıkıştı ona:
- Kızım seni kim gönderdi?
- Söyleyemem baba, söz verdim.
- Peki Allah için söyle. Kaç elbisesi vardı o Serverin?
- Sadece iki kat.
- En kıymetli yemeği neydi?
- Arpa ekmeğiydi. Bazen onu da bulamazdık.
- Peki, en rahat yaygısı neydi?
- Kaba kumaştan bir yaygımız vardı. Kışın yorganımızdı, yazın minderimiz.
- Öyleyse git de sor onlara. Resulullah efendimiz aleyhisselamın dünyada yaÅŸayışı böyleyken, baÅŸka türlü yaÅŸamak yakışır mı Ömer’e?
Ve verdi talimatını:
- Git, söyle onlara. Bir daha böyle ÅŸeyler için seni bana göndermesinler!
Hazret-i Hafsa “radıyallahü teâlâ anh” mahcup olmuÅŸtu:
- Peki babacığım, dedi.
|
