Sahabe ordusu, bir gazadan zaferle dönmüÅŸ, çok miktarda ganimet elde edilmiÅŸti.
Peygamber efendimiz aleyhisselam, o ganimeti mücahit gazilere taksim etti o gün.
Ancak her mücahide bir hisse verirken, hazret-i Ali’ye iki hisse vermiÅŸti.

Münafıklar, fitne malzemesi yaptılar bunu.
Ötede beride konuÅŸuyorlardı:
- Duydun mu?

- Neyi?
- Peygamberin iltimasını.

- Kime, nasıl?
- Canım duymadın mı? Herkese bir hisse verirken, Ali’ye iki hisse verdi. Açıkça iltimas etti amcaoÄŸluna.

Peygamber efendimiz aleyhisselam bu dedikodulara çok üzüldü.
Ve hemen minbere çıkıp hitab etti askere:
- Ey gaziler! Bu harpte, küffâr ordusunu susturan, attığı müthiÅŸ naralarla kâfirleri korkutan o eri gördünüz mü?

Mücahitler cevap verdi:
- Evet ya Resulallah, Ablak bir ata binmiÅŸ, yeÅŸil sarık sarmıştı başına. Nara attığında sanki daÄŸlar titriyordu. Her hamle yaptığında yer sallanıyor, her kılıç vuruÅŸunda nice baÅŸlar düÅŸüyordu yere.

Efendimiz aleyhisselam sordular:
- Peki o yiğidi tanıyabildiniz mi?
- Hayır ya Resulallah, tanıyamadık. Çünkü o kılıcını küffâra vurduÄŸunda, aniden bir bulut kaplıyordu etrafını. Bu yüzden kendisini göremiyorduk.

Efendimiz aleyhisselam buyurdular ki:
- Onun kim olduÄŸunu söyleyeyim mi?
- Söyleyin ya Resulallah, çok merak ettik.

- O yiÄŸit, kardeÅŸim Cebrail’di. Giderken; “Benim ganimet hissemi Ali’ye ver!” diye tembih etti bana. Ä°ÅŸte ey eshabım, Ali’ye iki hisse vermemin sebebi budur. Yoksa kimseye iltimas etmedim.

Münafıklar, aÄŸzının payını almış oldu böylece.


Dua buyurun da…

Bir gün de, bir akarsu taşıp, etraftaki ekinlere zarar vermiÅŸti.
MaÄŸdur insanlar hazret-i Ali’ye koÅŸup rica ettiler:
- Ne olur, dua buyurun da su azalsın.

Hazret-i Ali “radıyallahü teâlâ anh”;
- Peki, deyip çıktı evden.

Resulullah efendimiz aleyhisselamın abasını giydi, sarığını sardı, asasını aldı, Hasan ve Hüseyin’le “radıyallahü teâlâ anhüma” birlikte geldi o ırmak kenarına.

Elindeki asa ile suya bir iÅŸaret edince, suyun seviyesi düÅŸtü biraz.
Ä°kinci iÅŸarette biraz daha indi.
Üçüncüde normal seviyesine gelmiÅŸti.

Kalabalığa dönüp sordu:
- Bu kadar kâfi midir?

Kalabalık bir ağızdan bağırdılar:!
- Tamam ya Ali, yeter!

Sonra teÅŸekkür edip dağıldılar.