Manisa-Akşehir’de, Şeyh Sinan camii avlusunda bir Veli zat yatıyor.
Şeyh Sinan Efendi "rahmetullahi aleyh".

Sevenlerinden biri hastalanıp yatağa düştü bir gün.
Doktorlar çare bulamadı derdine.
Adamcağız çaresizdi.

Nihayet bu zatı hatırladı.

Ve Manisa’daki bir dostuna mektup yazıp rica etti:
“Şeyh Sinan hazretlerinin türbesine git. Orada bana dua et. Ola ki Hak teâlâ o zatın hürmetine bana şifa verir”.

Mektubun üzerinden bir hafta kadar geçmişti ki, bir Cuma sabahı, ani bir iyileşme hissetti vücudunda.

Bütün ağrıları dinmiş, sıhhate kavuşmuştu tamamen.
Sevinçle fırladı yataktan.
Hastalığından eser kalmamıştı.

Bir kaç gün sonra;
Manisa’daki arkadaşından mektup geldi.

Diyordu ki:
“Cuma sabahı türbeye gidip, hastalığın için dua ettim. Ümit ederim şimdi iyileşmişsindir. Selam ederim”.

Adamcağız bu cümleleri okuyunca, tutamadı gözyaşlarını.
Derhal üç ihlas bir fatiha okudu.
Ve gönderdi mübarek ruhuna.

Nasihat dinlemiyorlar

Bir gün biri bu zata;
- Efendim, çocuklarıma nasihat ediyorum, dinlemiyorlar. Acaba sebebi nedir? diye sordu.

Mübarek zat buyurdu ki:
- Bir nasihat dinlenmiyorsa, bunun iki sebebi vardır. Ya dinleyenlerin kalbleri günah işlemekten kararmıştır. Ya da nasihat eden, söylediğini kendi yapmıyordur.

Adam düşünceye daldı ve;
- Ben söylediklerimi yapmıyorum, dedi yavaşça.

Buyurdu ki:
- Öyleyse sebep budur.