Çelebi Abdülcelil "rahmetullahi aleyh", Mısır’da yetiÅŸen Velilerdendir.

Bir günkü sohbetinde;
- Hanımını üzeni sevmiyorum, buyurdu. Hele dövmek, asla caiz deÄŸil. Hanımını dövenin davacısı, Peygamber efendimiz aleyhisselam olacaktır ahirette.

Ve sordu cemaate:
- Dünyamızda, bir tek “Cennet nimeti” var. Onun ne olduÄŸunu bileniniz var mı?

Cevap veren olmayınca;
- O nimet, “Saliha bir hanım”dır, buyurdu. Ä°nsan Cennet nimetine hiç tokat vurur mu? Ä°nsan Cennet nimetine surat asıp kaşını çatar mı? O, daima güler yüze muhtaçtır.

Ve ekledi:
- Sonra “Kul hakkı” var. Unutmayın, kul hakkı tövbe etmekle affolmaz. Mutlaka helallaÅŸmak lazım.

Sordular:
- Ya helal etmezse efendim?
- Ben bilmem. Ne yapıp edin, helallık alın. Ecel gelmeden helallaşın, anlaşın. Mahkeme-i kübra, “Kul hakları” için kurulacaktır.

Sordular yine:
- Ya öbür günahlarımız efendim?

Buyurdu ki:
- Dert ve belalar, inÅŸallah günahlarımıza kefaret olur. Ama kul hakkı hariç. Onun tek çaresi var. O da dünyada iken helallaÅŸmaktır.

Altın’dan kıymetli ÅŸey

Bir gün de, cemaatine;
- Size “Altın”dan daha kıymetli olan bir ÅŸeyi haber vereyim mi? diye sordu.
- Seviniriz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- O ÅŸey, “Dua almak”tır.

Şaşırdılar:
- Dua almak mı efendim?
- Evet, insanlardan “Altın” istemeyin, ama “Dua” isteyin.

- Hikmeti ne efendim?

Buyurdu ki:
- Çünkü altın biter, dua bitmez. Ben herkesten dua istiyorum. Ä°nÅŸallah bu dualar, “tonlarca altın”a bedel olacak.