Davud-i Kayseri "rahmetullahi aleyh", Anadolu Evliyasındandır.
Ä°znik’te vefat etti.

Bir gün, cemaatine;
- “DoÄŸru iman”a kavuÅŸan birine, dünyanın bütün dertleri gelmiÅŸ olsa, bu nimet yanında hiç ehemmiyeti yoktur, buyurdu.

Ve izah etti:
- Mesela insanın alnına “bir sinek” konsa, bu, büyük sıkıntı mıdır o kimse için?
- DeÄŸildir efendim, dediler.

- Peki, çok zengin bir kimse, “birkaç kuruÅŸ” kaybetse, ne çıkar?
- Hiç.

Buyurdu ki:
- Ä°ÅŸte bütün dünya sıkıntıları birleÅŸip bir Müslümanın üzerine gelse, bütün bu sıkıntılar, o mümin için, alnına konduÄŸu “bir sinek” veya o zenginin kaybettiÄŸi “birkaç kuruÅŸ” gibidir ki, elbette üzülmeye deÄŸmez.

Ve ÅŸöyle bitirdi:
- “Ehl-i sünnet” bir Müslüman, dünyanın en ÅŸanslı, en bahtiyar insanıdır. O halde gülmelidir o. NeÅŸeli olmalıdır. Asık suratlı olmak yakışmaz ona.

Bir mümin görünce

Bir gün de, birkaç sevdiÄŸiyle sohbet ederken;
- Bir mümini görünce, ona dua etmelidir, buyurdu.

Sordular:
- Nasıl dua edelim efendim?

Mübarek gülümseyip;
- Dua ediyoruz ya, buyurdu. Bir Müslümanla karşılaşınca selam veriyoruz. Ä°ÅŸte bu selam, en güzel duadır. “Selamün aleyküm” demekle, Allahü teâlâ sana selamet ve afiyet versin. Selamette ol demek istiyoruz ona.

Ve sordu onlara:
- O da bize, “Aleyküm selam” diyor, deÄŸil mi?
- Evet hocam.

- Böyle demekle aynı duayı o da bize yapmış oluyor. Åžimdi anladınız mı?
- Anladık efendim.