Mekke-i mükerremede vefat eden büyük Veli Ebu Ahmed el Kalanisi "rahmetullahi aleyh" hazretlerinin bulunduğu şehre yeni bir vali tayin olmuştu.

Ancak yeni vali kıymetini bilmiyordu bu zatın.
Ona yukardan bakıyor ve sık sık rahatsız ediyordu.
Bir gün de ansızın dergaha geldi.

Ve paldır küldür içeri girip;
- Çabuk terk et burayı! diye bağırdı.

Büyük zat sordu:
- Neden?

- Çünkü sen insanları yoldan çıkarıyorsun!
Mübarek zat hiç kızmadı.

Hatta ona şefkatle bakıp;
- Pekala gideriz! Ama...

Vali kesti sözünü.
Ve hiddetle bağırdı bu Veliye:
- Ne aması be adam? Hemen çık git!

- Bir şey arz edebilir miyim vali bey?
- Neymiş o, çabuk söyle!

- Şu anda hanımınız doğum sancısı çekiyor. Siz eve koşun. Biz de dua edelim. İnşallah kurtulsun. O zaman gideriz.

Vali gerçekten de doğum bekliyordu o günlerde.
Hemen eve koştu.
Baktı ki herkesin yüzü gülüyor.

Yakınları sevinçle yanına gelip;
- Müjde, bir oğlun oldu! dediler.

Hanımı da çok sevinçliydi.
- Efendi, az önce çok enteresan bir şey oldu, dedi.
- Hayrola ne oldu?

- Ağrıdan kıvranıyordum ki, nur yüzlü bir zat göründü ve; “Korkma kızım, sana dua ediyorum. İnşallah kolay kurtulacaksın!” deyip kayboldu gözden.

- Sonra?
- O böyle der demez sancılarım dindi. Doğum anında hiç acı hissetmedim. Çok merak ediyorum. Acaba kimdi o zat?

Vali anlamıştı meseleyi.
- Ben biliyorum, dedi.

Ve koştu dergaha.
Ellerine sarılıp;
- Özür dilerim efendim, lütfen affedin! diye yalvardı.

Artık müdavimi olmuştu dergahın.

Mümin kibirli olmaz

Bu zat bir gün;
- Müslüman kibirli olmaz. Mümine tevazu yakışır, buyurdu.

Sordular:
- Kibirden kurtulmanın yolu nedir efendim?

Buyurdu ki:
- Bunun yolu, kibirli olmayanlarla beraber olmaktır.