Mısırda yetişen Velilerden Ebu Tahir Mahalli hazretleri "rahmetullahi aleyh", Allah korkusu ile çok ağlardı. Kur’an-ı kerim okurken ağlardı bazen de. Bir cenaze görse, düşüp bayılırdı korkudan.

Bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu ki;
- Bu dünyada en büyük bayram nedir, biliyor musunuz? diye sordu onlara.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Günah işlemediğimiz gün, en büyük bayramımızdır.

Sordular:
- Başka hangi bayramlarımız var efendim?
- İmanla öldüğümüz gün, bayramdır mesela, buyurdu.

Ve ekledi:
- Kabir suallerine doğru cevap verdiğimiz an, sevap kefemiz ağır geldiğinde, Sırattan selametle geçip Cennete girdiğimiz ve Allahü teâlâyı gördüğümüz anlar da en büyük ve “hakiki bayramlarımız”dır.

Sonsuz şükredelim

Bir gün de talebelerine;
- Herkes bir şükrediyorsa, biz sonsuz şükretmeliyiz, buyurdu.

Ve izah etti:
- Çünkü biz “Ehl-i sünnet alimleri”ni tanıyıp onları sevdik. Onların kitaplarını okuyarak hakkı batıldan ayırır olduk. Dünyada bundan büyük bir nimet yoktur ve olamaz.

Çünkü bedava kavuştuk

Bir gün de sohbetinde;
- Bir mümin, dinini doğru olarak öğrenme imkanı yoksa ve dünyanın bir ucunda da bir “Ehl-i sünnet alimi”nin bulunduğunu işitse, dünyalık neyi varsa satıp yol parası yaparak, dinini öğrenmek için onun yanına gitmesi farz olur, buyurdu.

Dinleyenler;
- Ama bu çok zor efendim, dediler.

- Evet, ama kavuşulacak nimet de çok büyük, buyurdu. Biz, çok şanslıyız. Çünkü bedava kavuştuk. Biz aramadan büyükler bizi buldu. Onun için sonsuz şükürler olsun Rabbimize.