Elazığ’da medfun bulunan Muharrem Hilmi Efendi "rahmetullahi aleyh", bir sohbetinde;
- Gençlerin, Ä°slam dinini, “Ehl-i sünnet alimleri”nin kitaplarından okuyup öÄŸrenmeleri ÅŸarttır, buyurdu.

Ve ekledi:
- ÖÄŸrenmeyen, bidat ve dalalet sellerine yakalanıp boÄŸulur ve dünya ve ahiret felaketlerine sürüklenir.

Sonra açıkladı bunu:
- Çünkü bidat sahipleri, utanmadan Kur’an-ı kerime yanlış ve bozuk manalar veriyor, sonra da bu sapık düÅŸüncelerini âyet ve hadisle ispat ettiklerini ileri sürerek Müslüman yavrularını aldatıyorlar.

Sordular:
- Ne tavsiye edersiniz efendim?

- Bunlara aldanmamak için doÄŸrusunu bilmekten baÅŸka çare yoktur. Bilmeyenlerin, öÄŸrenmeyenlerin, bunların hain tuzaklarına düÅŸmemeleri imkansız gibidir.

Din, küçükken öÄŸrenilir

Bir gün de sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, çocuklarınıza mutlaka küçük yaÅŸta iken dinlerini öÄŸretiniz buyurdu. Bu kıymetli zamanları ziyan edilirse, cahil kalır, dinden imandan habersiz yetiÅŸirler.

Ve ekledi:
- Din adamları da, bu felakete seyirci kalır, susarlarsa, bunların günahları da kat kat ziyade olur.

Åžöyle bitirdi:
- Helali haramı öÄŸrenmeye lüzum görmeyen, öÄŸrendikten sonra da gereÄŸini yapmaya önem vermeyen kimse, imanını kaybeder.

Kabir hayatı haktır

Bir gün de bazı sevdikleri;
- Efendim, bazı kimseler kabir hayatına inanmıyor, dediler. Buna inanmamak mahzurlu değil mi?

Cevaben;
- Elbette, buyurdu. Hem de çok mahzurlu. Kabir azabına inanmıyorum diyenin imanı gider. Çünkü bu sözde, Ä°slamiyet’i hafife almak, hükümlerine kıymet vermemek vardır.


Çocuklarınızla ilgilenin!

Bu zat, bir gün sevdiklerine;
- Çocuklarınızla ilgilenin, buyurdu.
- Nasıl ilgilenelim? dediler.

- Kur’an-ı kerim okutun mesela. “Ehl-i sünnet” itikadını ve ilmihal bilgilerini öÄŸretin. Bunlar, anne babanın en mühim vazifesidir.

Ve ekledi:
- Bu ihmal edilirse, çocuÄŸunuz Cehenneme gider. Ama sizi de beraber götürür.

Alim kime denir?

Bir gün de;
- Efendim, alim kime denir? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Alim, ışığı ve karanlığı gören kimsedir, buyurdu.

Ve açıkladı:
- Yani alim, hakkı batıldan, doÄŸruyu yanlıştan ayırabilen kimsedir. Böyle alim, kendinden önceki alimlerden nakil yapar, kendi kafasından hiçbir ÅŸey eklemez. Eklerse, ona alim denmez.