Basra’da yaÅŸayan Abdülvahid bin Zeyd hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir gün sevdikleriyle oturmuÅŸ sohbet ediyordu ki;
- Efendim, ibadetlerden zevk alamıyoruz, diye dert yandılar.

Buyurdu ki:
- İbadetlerden zevk alamamak, kalbin kararmış olmasındandır.

Sordular:
- Kalb neden kararır efendim?
- Kalbi karartan ÅŸey, günahlardır. Çaresi ise tövbe istiÄŸfar etmek ve günahtan el çekmektir.

Sordular yine:
- Nurlanması için ne yapalım hocam?
- Ä°badet yapın. “BeÅŸ vakit namaz” eÄŸer ÅŸartlarına uyarak kılınırsa, kötü, çirkin iÅŸleri iÅŸlemekten korur insanı.

Ölünce uyanacağız

Bir gün de bir sevdiÄŸiyle sohbet ediyordu ki;
- Bu dünya hayaldir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Peygamber efendimiz aleyhisselam; “Ä°nsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar” buyuruyor.

Ben nereye geldim?

Bir gün de sevdikleriyle sohbet ediyordu ki;
- Hocam, bize “Kabir”den bahseder misiniz, dediler.

- Hayhay, buyurup ÅŸöyle anlattı:

İnsan kabirde uyanınca, şaşırır ve
“Ben nereye geldim?” der. “Burası neresi?”

Bir anda ahirete gitmiÅŸ,
Mal mülk, onca servet,
Evlat ve hanım, hepsi dünyada kalmıştır.

Bir Ä°slam alimi de;
- “Ä°nsanlar sarhoÅŸtur, ölünce ayılırlar” buyuruyor.

Sordular:
- Bu, ne sarhoÅŸluÄŸu efendim?

Buyurdu ki:
- Kimi mal sarhoÅŸudur, kimi mevki makam, kimi de ÅŸöhret sarhoÅŸu. Ama ölünce ayılırlar bu sarhoÅŸluktan.