Bekir bin Abdullah Müzeni hazretleri "rahmetullahi aleyh", tabiinin hadis alimlerindendir.
Dünyaya hiç raÄŸbet etmez,
Allah dostlarını çok severdi.
- Ä°yi amellerimin içinde en kıymetlisi olarak, “Allah adamları”na olan sevgimi biliyorum, buyururdu.
Çok da mütevazıydı.
Åžöyle ki:
Bir yıl Hacca gitti.
Arafatta vakfeye durduÄŸunda, ovayı dolduran mahÅŸeri kalabalığa bir süre baktı ve;
“Bu mübarek insanların arasında ben olmasaydım, Allahü teâlâ onların hepsini bağışlardı” diye düÅŸündü.
Tövbe et!
Bir gün de yanına bir genç geldi.
Nasihat istiyordu.
Mübarek zat, gence ÅŸefkatle bakıp;
- Evladım! Bir kimseden sana bir sıkıntı gelirse, bil ki, iÅŸlediÄŸin bir günahından dolayıdır, tövbe et! Buyurdu.
Ve ekledi:
- EÄŸer bir iyilik görürsen, bu da, iyi bir amelinin neticesidir. Åžükret!
Sözüm yalansa...
Onu kadı (hakim) yapmak istediler bir zaman.
“Kul hakkı”na girerim korkusuyla kabul etmedi.
Israr ettiler.
- Ehil deÄŸilim dedi.
- Hayır, sen bu işe ehilsin, dediklerinde;
- Bakın! Ben bu iÅŸi yapamam diyorum. Sözüm doÄŸruysa, beni kadı yapmanız uygun olmaz. Yalansa, yalancıdan kadı olmaz, dedi.
Diyecek şey bulamadılar.
Büktüler boyunlarını.
- DoÄŸru söylüyorsun! deyip, geri gittiler.
Dert ve bela nimettir
Bir gün yine sevdikleriyle sohbet ediyordu ki;
- KardeÅŸlerim! Allahü teâlâ bir kuluna hayır murad ederse, ona biraz acı ve sıkıntı tattırır, buyurdu.
Ve ÅŸöyle açıkladı:
- Dert ve bela, Sevgilinin kemendidir. Allahü teâlâ sevdiklerini, bu kementle kendine çeker.
|
