Manisa Velilerinden Balzat Hacı Baba "rahmetullahi aleyh", bir gün evinde otururken, birden ellerini kaldırıp hararetle dua etmeye başladı.

Bu hâl, evdekilerin dikkatini çekti tabii.

Az sonra sakinleşince sordular:
- Hayırdır inşallah! Mühim bir şey mi oldu?
- Evet, buyurdu. mühim bir şey oldu.

- Ne oldu? Söylesene.
- Okyanusta bir gemi fırtınaya tutuldu. İçinde sevdiklerimiz de vardı. Onlar, bizi vesile edip Allahü teâlâdan yardım istediler. Onlar için dua ettim.

- Kurtuldular mı bari?
- Çok şükür, fırtına dindi ve kurtuldular.

Birkaç gün sonra bir grup kimse geldi bu zata ve;
- Efendim, size teşekküre geldik, dediler.

- Hayırdır, buyurdu. Ne teşekkürü?

- Hocam, biz gemide seyahat ederken bir gece fırtına çıktı. Gemimiz tam batmak üzereydi ki, sizi vesile edip dua ettik. Fırtına dindi ve kurtulduk.

Buyurdu ki:
- İnsanlar her şeyden ümidini kesip de Allahü teâlâdan yardım isterlerse, cenâb-ı Hak onları elbette o sıkıntıdan kurtarır. Allah diyen mahrum olmaz.

Vakit çok kıymetli

Bir gün de;
- Vakit, çok kıymetlidir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ömrünü boş şeylerle geçiren kişi, tarlaya tohum ekmeyen kimseye benzer ki, hasat zamanı elbette pişman olur.

Ardından;
- “Ölüm”ü kendinize sevdirin, buyurdu. Nasıl olsa bir gün başa gelecek.