Pir Ali Aksarayi "rahmetullahi aleyh".
Bu zat, bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu ki, bir ara;
- Cennet, anaların ayağı altındadır, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Allahü teâlânın rızası, anne babanın rızasına baÄŸlıdır. Onlara Üf bile demeyiniz!

Ve bir menkıbe anlattı onlara.

Menkıbe ÅŸöyle:

Musa aleyhisselam, Hak teâlâya;
- Ya Rabbi, Cennette benim komÅŸum kim? Diye sorar.

Hak teâlâ;
- Falanca beldede, falanca kasaptır, buyurur.

Bunu öÄŸrenince, gider o beldeye.
Arar, sorar.

Evini öÄŸrenip, kapıyı çalar.
Kasap, onu tanımamaktadır.

Ama güler yüzle karşılar.
- HoÅŸ geldiniz! diyerek, içeri alır.

BaÅŸ köÅŸeye oturtur, iltifat eder.
Hâl hatır sorar.

Sonra, izin isteyip mutfağa varır.
Önceden piÅŸirdiÄŸi eti alır.

Küçük küçük lokmalara ayırır.
Tavanda asılı bir zembil vardır.

Ä°ndirir yavaÅŸça.
Musa aleyhisselam, dikkatle takip etmektedir.

Bakar ki, zembilin içinde yaÅŸlı bir kadın var.
Çok ihtiyar, pir-i fani.

Bezini deÄŸiÅŸtirir.
Etini yedirir.

Tekrar yerine asar.

Zembildeki kimdi?

Odaya döndüÄŸünde, sorar Musa aleyhisselam:
- O zembildeki kimdi?
- Annemdi efendim.

- Onu indirip ne yaptın?
- Bezini değiştirip, karnını doyurdum ve tekrar yerine astım.

- Çok güzel. Ama bir ÅŸeyi merak ettim.
- Buyurun efendim?

- Hizmet bitince, bir şeyler mırıldandı. Duyamadım, ne dedi?
- Bana dua etti efendim.

- Nasıl dua etti?
- Ya Rabbi, oÄŸlumu Musa Peygambere komÅŸu et dedi. Ben de “Amin” dedim.

- Her gün böyle dua eder mi?
- Evet efendim.

Musa aleyhisselam çok memnun olur.
Ve kendini tanıtıp;
- KardeÅŸim! Musa benim. Seni tebrik ederim. Cenâb-ı Hak, annenin duasını kabul etti. Ve bizi Cennette komÅŸu eyledi, buyurur.