Evliyanın büyüklerinden Hace Mevdud ÇeÅŸti hazretlerine "rahmetullahi aleyh", sevdiÄŸi bir genç;
- Başarının sırrı nedir efendim? diye sordu bu zata.

Cevabında;
- BaÅŸarı, güler yüz, tatlı dil ve güzel siyasettir, buyurdu.

Delikanlı sordu:
- Güzel siyaset nedir ki efendim?
- Kimseyi üzmemek, herkesle iyi geçinmek, her insanı memnun etmektir evladım.

- Bu nasıl kazanılır ki efendim?
- Kendimizi sevdirmekle.

- Kendimizi nasıl sevdireceğiz hocam?
- Kendimizi sevmemekle. Kendini seveni, başkaları sevmez evladım. Kendini sevmeyeni ise herkes sever.

Allah bir kulu severse...

Bir gün de sevdiÄŸi bir talebesi;
- Hocam, Allahü teâlânın bir kulunu sevdiÄŸi nasıl anlaşılır? diye sordu bu zata.

Cevabında;
- Cenâb-ı Hak bir kulunu severse ona iki nimet verir, buyurdu. Birincisi, ona “sevdiÄŸi bir kulu”nu tanıtır. Mesela ehl-i sünnetten gerçek bir “Ä°slam alimi”ni, veya Allah dostu bir “Evliya zat”ı tanıtır. Onu tanıyınca da dinini doÄŸru olarak öÄŸrenir ondan.

Genç sordu yine:
- Ä°kinci nimet nedir efendim?
- Ä°kincisi de, ona “hayırlı bir iÅŸ” nasip eder. Yani insanların dinine veya dünyasına faydası olan bir iÅŸte çalışır.

Daha çok severse?

Genç sordu yine:
- Peki efendim, Allahü teâlâ o kulu daha çok severse?
- O zaman çeÅŸitli belalar, sıkıntılar, musibetler verir ona.

Delikanlı şaşırdı:
- Sevdiği kuluna mı bela musibet verir efendim?
- Evet. Ama zahirde musibettir bunlar. Yani görünüÅŸte bela ve musibet ise de, aslında “Nimet”tirler.

- Musibet, nasıl nimet olur ki hocam?

Buyurdu ki:
- EÄŸer bu musibetlere, Allahü teâlâ gönderdi diye sabreder, ÅŸikayette bulunmazsa, günahları affolur. Bu da, onun için “En büyük nimet”tir iÅŸte. Åžimdi anladın mı?

- Anladım efendim. Allahü teâlâ razı olsun.