Bişr-i Hafi hazretleri “rahmetullahi aleyh”.
Allah dostu bir Veli.

Bir gün Ona;
- Bu dereceye ne ile yükseldiniz? diye sordular.
- Bir şey ile, buyurdu.

Ve şöyle anlattı:

Bir gün sarhoştum.
Çamurlar içinde bir kağıt görüp aldım.
Üzerinde Allah yazılıydı.

Yüreğim sızladı.
Yıkayıp temizledim.
Ve güzel koku sürüp, yükseğe astım.

- Bu kadar mı efendim? dediler.
- Evet, buyurdu. Ben Rabbimin ismini yücelttim. Rabbim de beni yüceltti.

Mübarek zat yalınayak gezerdi.
Bu sebeple Bağdat sokakları tertemiz olur,
hayvanlar bile yerleri kirletmezdi.

Ama bir gün, birinin hayvanı yere pisledi.
Adam içli bir “Ah!” etti.

Sordular:
- Neden Ah edersin?
- Bişr-i Hafi vefat etti.

- Nerden biliyorsun?
- Hayvanım ilk defa yere pisledi. O sağ olsaydı, pislemezdi.

Az sonra acı haber duyuldu.
Evet, Bişr-i Hafi hazretleri vefat etmişti.

Taziyesine gidenler sordular:
- Bişr nasıl vefat etti?
- Dünyaya geldiği gibi. Dünyaya gömleksiz gelmişti. Gömleksiz gitti.

- Hiç mi dünyalığı yoktu?
- Hayır. Tek gömleği vardı. Onu da bir fakire verip, gömleksiz ruhunu teslim etti.