Kayseri’de medfun bulunan Velilerden Kılıç Ali Efendi "rahmetullahi aleyh", bir gün bazı gençlere Peygamber efendimiz aleyhisselamı anlatırken;
- O, İnsanlara olduğu gibi, her can taşıyana da acır, şefkat ederdi, buyurdu.
Ve ÅŸöyle anlattı:
Mesela hayvanlara eliyle su kabını tutar, içip doymasını beklerdi.
Yine bindiÄŸi at koÅŸup da terlese, yüzünü mübarek eliyle silerdi.
Mütevazı olduÄŸu kadar, heybetliydi de.
Kendisi mütevazı davranmasaydı, heybetinden yanına hiç kimse rahat giremez ve rahat oturamazdı.
Dinleyenler;
- Bir misal verseniz efendim, dediler.
- Pekala, buyurdu.
Ve ÅŸöyle anlattı:
Mesela bir gün huzuruna bir kimse geldi.
Bir derdini arz edecekti Efendimiz aleyhisselama.
Ancak mübarek yüzüne bakınca heybetinden terlemeye baÅŸladı.
Efendimiz aleyhisselam, onun bu halini görünce;
- “Sıkılma!” buyurdu. “Ben hükümdar deÄŸilim. Ben, kurumuÅŸ et yiyen bir kadının oÄŸluyum. Herkes gibi yer içer, yorulur otururum”.
Böylelikle adamcağızın korkusu gitti.
Ve derdini açabildi ancak.
Benim gördüÄŸümü görseydiniz…
Åžöyle devam etti:
Sevgili Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” kapıcısı, bekçisi yoktu.
Herkes rahatlıkla yanına girer, derdini anlatırdı.
Son derece heybetli iken ÅŸaşılacak kadar da hayâ sahibiydi.
Ve misal verdi:
Mesela edebinden, konuÅŸtuÄŸu kimsenin yüzüne bakmazdı.
Allahü teâlâdan korkusu pek fazla olup;
“Allah’tan en çok korkanınız benim” buyururdu.
Umumiyetle mahzun olup;
“Benim gördüÄŸümü siz görseydiniz, az güler çok aÄŸlardınız” buyururdu.
Havada bulut görse…
Sordular:
- Başka var mı efendim?
Buyurdu ki:
Havada bulut görse;
“Ya Rabbi! Bu bulutu bize azab gönderme!” diye niyaz ederdi.
Bir rüzgar esse;
“Bize hayırlı rüzgarlar ver” diye dua ederdi.
Gök gürlediÄŸinde ise;
“Ya Rabbi! Azabınla bizi helak eyleme!” diye yalvarırdı.
Åžöyle bitirdi:
O Server, bu dünyaya zerre kadar gönül vermemiÅŸti.
Allahü teâlâ, Ona; “Ä°ste vereyim…” buyurdu.
Ama O, yine dünya serveti istememiÅŸti.
“Mirac gecesi”nde Cennete girmiÅŸ,
Ama “Cennet nimetleri”ne dönüp de bir kere bile bakmamıştı.
|
