Cemal Halife “rahmetullahi aleyh“, Anadolu’da yetiÅŸen Evliyadandır.
1526 da Ä°stanbul’da vefat etti.

Bir gün, cemaatten biri;
- Hocam, uzun ömürlü olmak için ne yapayım? diye sordu.

Cevabında;
- Din kardeÅŸlerine ikram et. Yemek yedir, buyurdu.

- O zaman ömrüm uzar mı efendim?
- Evet. Allahü teâlânın kullarına yemek yedirenin ömrü uzun olur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Din kardeÅŸimiz her ÅŸeyin üstündedir, her ÅŸeyden aziz, her ÅŸeyden deÄŸerlidir. Onun duası, kurtulmamıza sebeptir çünkü.

Sertlikten kaçın!

Bir gün de, nasihat isteyen komÅŸusu bir gence;
- Sertlikten kaç! buyurdu. YumuÅŸak ol. YumuÅŸaklık, insanı süsler.

Åžöyle devam etti:
- Peygamber efendimiz aleyhisselam da yumuÅŸak huylu idi. Çünkü Allahü teâlâ; "Ey Habibim! Sen yumuÅŸak davranmasaydın, tatlı dilli, güler yüzlü olmasaydın, yanında hiç kimse kalmazdı" buyuruyor.

Ve ilave etti:
- Eshab-ı kiram, onun uğrunda mallarını, canlarını, her şeylerini feda ettiler.

- Neden hocam?
- Güzel ahlakına aşıklardı çünkü. Güzel ahlakın en güzeli nedir, bilir misin?

- Nedir hocam?
- Ä°nsanlara yumuÅŸak davranmaktır. Sertlik, ne ailede, ne iÅŸyerinde, ne devlette geçer akçe deÄŸildir. Dikkat et, sert insanlar yalnız insanlardır.

Müminin alameti

Bir gün de, sevdikleriyle sohbet ederken;
- Müminin alametlerinden birini söyleyeyim mi? diye sordu.
- Söyleyin efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Mümin, verdiÄŸi zaman sevinen, günah iÅŸlediÄŸi zaman üzülen kimsedir.