Nureddin Baba “rahmetullahi aleyh”, gizli bir Allah dostudur.
Hak aşığı bir Veli.

Uzun yıllar Ä°slamiyet’i anlatmış Edirnelilere.
Menkıbeleri anlatılıyor o yörede.

Biri ÅŸöyle:

Bu zatın bir talebesi vardır.
Genç, güzel ve yakışıklı.
Üstelik takva sahibi.

Ahlaksız bir kadın aşık olur bu gence.
Peşinde dolaşır.

Ama genç, yüz vermez.
Bir gece, delikanlı odasında ders çalışırken, çalınır kapısı.

Açtığında bu kadını görür eÅŸikte.
- Ne var! der, ne istiyorsun?

Kadın bir şey demez.
Acele içeri girip, kapıyı sürgüler arkadan.

Genç, zor durumda kalır.
Bilemez ne yapacağını.

Zira kadın şirrettir.
- Ya dediğimi yaparsın der, ya da bağırır, rezil ederim seni aleme.

Ama genç takva sahibidir.
Korkar Allah’tan.

Ahirette rezil olmaktansa, dünyada olayım der.
Aldırmaz bu tehdide.

Yumar gözlerini;
“Ya Rabbi, kurtar beni bu kadının ÅŸerrinden! Ben günaha girmek istemiyorum”, diye yalvarır.

Henüz gözlerini açmamıştır ki, kapı açılır.
Hocası girer içeri.

Öyle heybetlidir ki, o kadar olur.
Bir tek nazar eder o kadına.

O nazar kâfi gelir ona.
Korkusundan bayılıp yere düÅŸer.

Çok da mahcup olmuÅŸtur.
O nazarla kalbi deÄŸiÅŸir.

Ayılınca tövbe eder, sarılır ibadete.
Öyle ki, iffette parmakla gösterilen bir hanımefendi olur o havalide.


Ahiret derdi olanın

Bu zat, inanılmaz derecede zühd ve takva sahibidir.
Kıl kadar ayrılmaz Ä°slamiyet’ten.

Engin bir ÅŸefkat besler her insana.
Sevdiklerine, ahireti hatırlatır sık sık.

- “Ahiret derdi” olanın, “dünya derdi” olmaz der. Dünya derdi olanın da ahiretten haberi olmaz.

Bir gün de;
- Mümin, affedici insan demektir buyurur. “Güler yüz”, ÅŸiarıdır müminin. Müslüman, ya hayır söyler, ya da susar. Zira iyi bilir ki, her nefesin bir hesabı var.

Ve ÅŸöyle devam eder:
- KardeÅŸlerim! Bu dünya ahiretin tarlasıdır. Burada ne ekersen, ahirette onu biçersin. Ä°yilik eden de kendine eder, kötülük eden de.