Yemen’in büyük Velilerinden Ebu Bekir EÅŸ-Åželi hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir gün boÅŸ vakit geçiren insanları gördü sokakta.
Çok üzüldü.

Yanlarına yaklaşıp;
- KardeÅŸlerim, bu dünya, oyun ve eÄŸlence yeri deÄŸildir. Yakında bu boÅŸ geçirdiÄŸiniz vakitler için çok piÅŸman olacaksınız, buyurdu.

Bu üç cümlecik nasihat, çok tesir etti onlara.
O günden itibaren ibadete sarılıp boÅŸ vakit geçirmediler artık.

Seven, söz dinler

Bir gün de, sevdiklerine "Muhabbet"ten bahsediyordu ki;
- Ä°nsan, sevdiÄŸinin sözünü dinler, öyle deÄŸil mi? diye sordu.

- Elbette efendim, dediler.

- Yani ona itaat eder deÄŸil mi?
- Evet efendim.

Buyurdu ki:
- İşte sevmenin birinci şartı itaattir. Seven, sevdiğine itaat eder. İtaat yoksa, o zaman sevgi de yoktur.

Allah için yapın

Bir gün de;
- KardeÅŸlerim, ÅŸu dünyada Allah için yapılmayan hiçbir iÅŸte tat yoktur, buyurdu.

Sordular:
- Allah için yapılırsa efendim?
- Onlar, ahiretten sayılır. Ama dünya için yapılırsa, o zaman bir hiçtir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Çünkü dünya, hayaldir, fanidir, aldatıcıdır, vefasızdır. Arkasına takılanlara en büyük fenalığı yapar.

Cihat nedir?

Bir gün de;
- Cihad nedir? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Cihad, Allah için Ä°slam’a hizmettir, buyurdu. Ama kolay tarafı yoktur bu hizmetin.

Ve açıkladı:
- Çünkü bu hizmet ihlas ister, sabır ister, kısacası güzel ahlak ister. MemurluÄŸa benzemez. Bu iÅŸte izin, mesai, gece ve gündüz mefhumları düÅŸünülmez.

Åžöyle bitirdi:
- Hizmet, sıkıntılı iÅŸtir yani. Ama bu hizmette çok sıkıntı çeken, ahrette çok nimetlere kavuÅŸur.