Seyyid Abdülhakim Efendi “kuddise sirruh”, bir gün Bayezid camiinde vaaz ediyordu.
Hac mevsimiydi.

Kâbeyi, Minayı, Arafatı, anlatıyor,
cemaat zevkle dinliyordu.

Bir ara;
- Åžimdi yüzbinlerce Müslüman, mübarek beldelerde. Öyle zannediyorum ki, siz de oralarda olmak isterdiniz.

Cemaat,
“Elbette” manasında ona baktılar.

Buyurdu ki:
- Yumun gözlerinizi! Oralarda düÅŸünün kendinizi!

Yumdular.
O anda, hepsi o mübarek yerlerde oldular.

Kimi, say yapıyor,
kimi vakfeye duruyor,
kimi Beytullahı tavaf ediyor,
kimisi de, Minada şeytan taşlıyordu.

Bütün vazifeleri bitirince;

- Açın gözlerinizi! diye bir ses duydular.
Açıp gördüler ki, Bayezid camiinde oturuyorlar.


Büyüyünce ne olacaksın?

Abdülhakim Efendinin bir torunu vardı.
“Behik Bey”.

Çocukken sordu ona bir gün:
- Büyüyünce ne olacaksın?

- Kaptan olmayı çok istiyorum dedeciÄŸim.

Buyurdu ki:
- Sen, iyi muhasebeci olursun. Erkek, akÅŸam olunca erken eve gelmeli.

Yıllar geçti o günden.
Behik bey, muhasebeci olmuÅŸtu hakikaten.


Piyango bileti aldı ama…

Bu mübarek zatı sevenlerden Hüseyin Efendi anlatıyor:

Fakirdim.
Dostların yardımıyla geçinirdim.
Kış gelmiş, odun alacak parayı tedarik edemiyordum.

Bir gün, bir Piyango bileti alıp gizlice cüzdanıma sakladım.

Ve kendi kendime;
“Ya Rabbi! Söz veriyorum. Bu parayla yalnız odun alacağım. BaÅŸka ÅŸeye harcamayacağım” dedim.

Ve bilet cebimde, Efendi hazretlerine gittim.
Beni görür görmez;
- Hüseyin Efendi! Piyango biletiyle, odun almak bile caiz deÄŸildir, buyurdu.

Çıkınca, yırtıp attım.
Bir daha da Ondan gizli bir şey yapmadım.